________________
ગીતારથ, આચારના પાલક, ગુરૂપરતન્ત્રી શિષ્યો, તે ગુરુ બનવાને લાયક, ગુરુ બનતી પરહિતકાજે. ધન, ૯૧
અર્થ : પાંચ પ્રકારમાંથી કોઈપણ પુસ્તક ગ્રહણ કરવામાં ચતુર્લઘુ પ્રાય. આવે.... પુસ્તકોમાં ત્રસજીવોની વિરાધના આ પ્રમાણે કહેલી છે કે જો પુસ્તકના પાનાઓની અંદર રહેલા કંથવા વગેરેનું લોહી હોય તો, પુસ્તક બાંધતી કે છોડતી વખતે તે જીવો ગાઢતર પીડાય અને તેમનું લોહી અક્ષરોને સ્પર્શીને ૨ બહાર ગળે. (લોહીવાળા જીવો ન હોય પણ બીજા જીવો હોય તો એ મરવા છતાં લોહી ન નીકળે. લોહીવાળા જીવો મરે તો ય લોહી ઓછું હોય કે પાનાની વચ્ચે વચ્ચે મર્યા હોય તો પણ લોહી બહાર ન પણ નીકળે.) આથી જ જેટલીવાર પુસ્તક છોડીએ અને જેટલીવાર બાંધીએ, જેટલા અક્ષરો લખીએ તેટલા ચતુર્ત પ્રાય. આવે. આ ઉત્સર્ગમાર્ગ છે.
અપવાદ માર્ગ એ છે કે બુદ્ધિ-ધારણશક્તિ વગેરેની હાનિને જાણીને કાલિક-ઉત્કાલિક શ્રુત બીજાને આપવા કે બીજા પાસેથી લેવા વગેરે કાર્યોમાં એ પાંચ પુસ્તકો પણ “આ ભંડાર જ બનશે.” એ પ્રમાણે ગ્રહણ કરી શકાય. (પણ એ પોતાની માલિકીના નથી રાખવાના. ભંડાર રૂપે જ કરવાના છે. એ પણ અપવાદમાર્ગે જ આ વાત છે. આનાથી સ્પષ્ટ થાય છે કે ઘણા જુનાકાળમાં બધું મોઢેમોઢ જ ચાલતુ હશે.)
(१०५) अण्णोण्णागम णिच्चं अब्भुट्ठाइजोगपरितुट्ठो जत्तेणं हेदुवरिं पमज्जणाए समुज्जुत्तो । वी ખાવત્નીનું વંોતળિિવ પરિવઙિયમાવો ।ઞાદો ફી તિરળતુળ ભાવેળ ઉપદેશપદ- ૨
૬૪૨-૬૩.
અર્થ : ગચ્છમાં કાયમ વારાફરતી પુષ્કળ સાધુઓનું આગમન થાય. આ સાધુ તેમના દાંડા લેવા ઉભા થવું વગેરે યોગમા, એકદમ સંતુષ્ટ હતો. યત્નપૂર્વક દાંડા મૂકવાની ઉપર-નીચેની જગ્યા પુંજવાદિમાં ઉદ્યમવંત હોય. આ રીતે આખી જીંદગીમાં માંદગીમાં પણ આ ભાવથી પતન ન પામનાર તે સાધુ આ સમિતિમાં ત્રિકરણશુદ્ધ ભાવ વડે આરાધક થયો.
(१०) तथा कुशीलापातेऽपि न गन्तव्यं, यतः प्रचुरेण द्रवेण शौचकरणक्रियामुच्छोलनया दृष्ट्वा कुशीलानां असंविग्नानां सम्बन्धिनीं पुनश्च सेहादीनामन्यथाभावो भवेत् । यदुतैते शुचयो न २ त्वस्मत्साधवः, તસ્માવેત વ શોમના પૂગ્યાશ્રુતિ તન્મધ્યે યાન્તિ । ઓથનિર્યુક્તિ-૩૦૩.
અર્થ : તથા કુશીલોના આગમનવાળા સ્થાનમાં પણ સ્થંડિલ ન જવું. કેમકે તે અસંવિગ્નો તો પુષ્કળ પાણી વડે ખૂબ સારી રીતે શુદ્ધિકરણની ક્રિયા કરે. અને એ જોઈને નૂતનદીક્ષિતોનો (=અપરિણત સાધુઓનો) પરિણામ ઉંધો થઈ જાય કે “આ બધા પવિત્ર છે, પણ આપણા સાધુઓ નહિ. તેથી આ લોકો જ સારા અને પૂજ્ય છે.” અને આમ વિચારી તે શિથિલોમાં જતા રહે.
(૧૦૭) કોઈ કહે ગુરુ ગચ્છ ગીતારથ સારથ શુદ્ધ, માનું પણ નવિ દીસે જોતા કોઈ વિશુદ્ધ. નિપુણ સહાય વિના કહ્યો સૂત્રે એક વિહાર, તેહથી એકાકી રહેતા નહિ દોષ લગાર. અણજાણંતો આપમાં તે સવિ ગુણનો યોગ, કિમ જાણે પરમાં વ્રત-ગુણનો મૂલવિયોગ. છેદદોષ તાંઈ નવિ કહીયા પ્રવચને મુનિ દુઃશીલ, દોષ લવે પણ ચિરપરિણામી બકુશકુશીલ. સાડા ત્રણસો ગાથાનું સ્તવન ઢાળ-૭ ગાથા-૧-૨. અર્થ : કોઈક એમ બોલે છે કે “હું એમ માનું છું કે ગીતાર્થ ગુરુ અને તેનો ગચ્છ એ જ શુદ્ધ છે. એમાં જ રહેવું જોઈએ. પણ જ્યારે હું બધે નજર કરું છું ત્યારે કોઈ ગુરુ કે ગચ્છ વિશુદ્ધ દેખાતા નથી (કે
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૩૦૦) વીર વીર વીર વીર વીર
