Acharang Sutram Pratham Shrutskandh

Author(s): Vikramsenvijay
Publisher: Bhuvan Bhadrankar Sahitya Prachar Kendra

Page 261

स्वर्गापवर्ग कीर्तयेद् वेदवित् - आगमविद् । नागार्जुनीयास्तु पठन्ति - “जे खलु समणे बहुस्सुए बझागमे आहरणहेउकुसले धम्मकहालद्धिसंपन्ने खेत्तं कालं पुरिसं समासज्ज केऽयं पुरिसे कं वा दरिसणमभिसंपन्ने ? एवं गुणजाइए पभू धम्मस्स आघवित्तए" इति कण्ठ्यम् । स - स्वपरसमयज्ञः उत्थितेषु वा - यतिषु, अनुत्थितेषु वा श्रावकेषु शुश्रुषमाणेषु प्रवेदयेत् शान्तिम् - अहिंसां विरतिम् उपशमं निर्वाणं शोचम् आर्जवं मार्दवं लाघवम् अनतिपत्य - अनतिक्रम्य आगमाऽभिहितम् . केषां कथयति ? सर्वेषां प्राणिनां सर्वेषां भूतानां सर्वेषां सत्त्वानां सर्वेषां जीवानामनुविचिन्त्य - स्वपरोपकाराय भिक्षुधर्ममाचक्षीत ॥ १९४ ॥
ગયાર્થ - જિહેતુ - ઘરોમાં - અથવા જિહંતો - ઘરોની અંદર જતું - ગામોમાં વા - અથવા સામંતો - ગામોની અંદર જતુ વા - નગરોમાં અથવા બજરંતો-નગરના અંદરમાં નળસુ વા - જનપદમાં અથવા નાવ તોલું - જનપદોની અંદરમાં શામળાંતરે વા - ગામ-નગરના અંદરમાં અથવા ગામનગવવંતો - ગામ જનપદના અંદરમાં માનવવંતો - નગર જનપદના અંદરમાં પ્રયા - કોઈ ના - પ્રાણી જૂd I - સાધુઓને કષ્ટ આપવાવાળા ભવંતિ, સંક્તિ - હોય છે. બલુવા - અથવા પ્રાણી - વિવિધ પ્રકારના સ્પર્શ એટલે કષ્ટ-દુઃખ પદુસંતિ - સાધુને હોય છે. તે - તે પાતે - કષ્ટોનો મુદ્દો - સ્પર્શ પામીને શો - રાગદ્વેષ રહિત સમથર્વસને - સમ્યગુષ્ટિ વીરો - વીર પુરૂષ ગાદિયાન - સમભાવપૂર્વક સહન કરે. તોફાસ્ત - લોકોની સાં - દયાને વાણિત્તા - જાણીને એટલે કે સંસારી પ્રાણિયો ઉપર દયા કરીને પાછું – પૂર્વ પડી - પશ્ચિમ હિમાં - દક્ષિણ અને પરીf - ઉત્તર, બધી દિશાઓમાં બાફવષે - ધર્મનું કથન કરે, વેચવી - જ્ઞાની પુરૂષ વિમા - ધર્મનો દ્રવ્ય ક્ષેત્ર કાલ ભાવની અપેક્ષાએ અથવા આપણી વિક્ષેપણી વગેરે કથાપૂર્વક વિ - ઉપદેશ સ્તુતિ) કરે, તે તે સાધુ 3 - ધર્મનું આચરણ કરવાને માટે ઉદ્યમશીલ સાધુઓને વા - અને ગળુકિકતુ - શ્રાવકોને વા તથા સુનૂતનાળતુ - ધર્મ સાંભળવાની ઈચ્છા કરવાવાળા પ્રાણિયોને માટે સંક્તિ - શાંતિ વિરું - વિરતિ વર્ષ - ઉપશમ ગાળ - નિર્વાણ તોડ્યું - શૌચ માં - આર્જવ વિષે - માર્દવ અને તાવિયં - લઘુતા ધર્મનો મારૂત્તિયં વેણ - જિનવચનનું ઉલ્લંઘન કર્યા વિના ઉપદેશ કરે. આ પ્રકારે સક્તિ પળાનં - બધા પ્રાણી અતિ મૂયાનું - બધા ભૂત સતિ નીવાળું - બધા જીવ અને સર્તિ સત્તાળું - બધા સત્ત્વ, આનો મજુરીફ - વિચાર કરીને મહૂ - સાધુ જીવોને ઘM - ધર્મનું ગાવિશ્વઝા - કથન કરે.
ભાવાર્થ :- ગામ-નગર-દૂરના દેશમાં વિહાર કરતાં એવા સાધુને શીતોષ્ણદેશમશક આદિએ કરેલા પરિષહ તથા તિર્યંચ-મનુષ્ય અને દેવે કરેલા પરિષહ-ઉપસર્ગ ઉત્પન્ન થાય છે. તેઓએ સ્વયંના કર્મનું ફળ જાણીને સમભાવ-સમતાપૂર્વક સહન કરે અને સાંસારિક જીવો ઉપર દયા કરીને તેઓના કલ્યાણાર્થે તથા યોગ્યતાનુસાર અહિંસા
(૨૨૮)9890898808666889800થી વાચા સૂત્ર