________________
वैराग्यMARम
भाषांतर
सहित
॥९२॥
॥९२॥
भावार्थ-हे आत्मन् ! आ संसाररूप चकडोल उपर चढीने, तु एम विचार करे छे के, सबलुं कुटुंब महारा भेगु सदायकाल एक स्थितिमा रहे, पण आ सर्व कुटुंबनो महारे कोइ दिवस वियोग पडे नही, एवा उपायमां | | तुं रात्री दिवस मंडेलो छु; परंतु तुं एम विचार नथी करतो के, जे स्वभावेज अस्थिर वस्तु छे, ते सेंकडेा उपाये पण स्थिर थवानी नथी. केन के, जे सर्वे कुटुयी माणसो . ते सनां कर्म जूदां जहां छे. परंतु एकरुप नथी. तेथी करीने पुत्र, पुत्रीयो, स्त्री अने परिवार इत्यादिक पोतपोतानां कर्मानुसारे नाना प्रकारनी गतियोनांधी जे रीते आव्या हता. तेवी रीते पाछां नाना प्रकारमी गतिओमां चाल्यां जाय छे. ते केवी रीते चाल्यां जाय छे ? तो के जेम कोइ भूत देवताने बलियाकला फेंके छे, ते बलियाकला पराधीनपणे जूदी जुदी जग्याए जइ पडे छे, तेम आ विचारा पुत्रादिक कर्माधीनपणाथी अनेक प्रकारनी गतियोना जइ पडे छे, त्यां तथा आ भवनां सुख दुःखादिकनां
पण, तहारो कोइ उपाय चाली शकवानो नधी. तो पण मिथ्या ममत्व बांधीने, जेम चालता गाडातले कूतरु चालतुं dil होय, ते कूतरु एम विचारे के, आ सघलो गाडानो भार हुँ खेंचुं छु. तेम तुं पण एम समजे छे के, आ सर्व कुटुयन | भरण पोषण पण हुंज करुं छु, एवो तुं मिथ्या ममत्व करे छे. परंतु एम नथी जाणतो के, सर्वे कर्माधीन छे. तेनां
शुकरी सकवानो छु ! ! एम विचारीने तेवा खोटा ममत्वने छोडी दइने . कांइकतो आत्मसाधन करवानो | अवकाश लाव्य !!॥४६॥
_JainEducation Intern
HEN
Jww.jainelibrary.org
For Private & Personal use only
0 10_05
