Vairagya Shataka

Author(s): Purvacharya, Gunvinay
Publisher: Jindattsuri Gyanbhandar

Page 162

वैराग्य
शतकम्
॥ १६०॥
Jain Education Interna
毛毛
भावार्थ - तुच्छ विभववाला जीवोने एटले पशुपाल जेवा स्वल्प पुण्यवाला प्राणिओने, जेम चितामणिरत्न सुखे पामवा जोग्य न होय, अर्थात् पुण्यहीन जीवो, जेम चिंतामणिरत्न पामी शके नही, तेम सम्यक्त्वादिगुणरूप विभवे करीने रहित एवा प्राणियो, शुद्ध धर्मरूप रत्नने पामी शके नही. जे जयदेव कुमारनी पेठे घणा पुण्यरूप गुणोए करीने भरेला होय, तेज प्राणीयो, आ मनुष्यगतिने विषे चिंतामणिरत्न समान सद्धर्म प्रत्ये पामे छे. ॥ ९५ ॥ कथा ८ मी
इहां पशुपाल अने जयदेवनं वृत्तांत आ नीचे प्रमाणे.
हस्तिनापुर नगरने विषे नागदेव नामा शेठनी वसुंधरा भार्यांनी कुखमां उत्पन्न थएलो जयदेव नामे पुत्र हतो, तेणे बार वर्ष सुधी रत्ननी परिक्षानो अभ्यास कर्यो. त्यारपछी ते शास्त्रना अनुसारे महा प्रभाववालं चिंतामणिरत्र जाणीने बीजा मणिओने पथरातुल्य गणीने तेज चिंतामणिरत्नने मेलववा माटे सर्व नगरने विषे हाट हाट अने घर घर प्रत्ये भमतो हतो; परंतु ते रत्न क्यहि पण पाम्यो नही. त्यारे खेद पामीने मात पिताने कहेतो हवो के, महारु चित्त चिंतामणिरत्नने विषे लाग्युं छे. माटे अने अर्थे बीजे ठेकाणे जश. त्यारे माता पिताए कहीं. हे पुत्र ! आतो निश्चे कल्पनाज छे. परंतु परमार्थ थकी चिंतामणी नथी, ते कारण माटे तुं पोतानी खुशी प्रमाणे बीजां रत्नोथी व्यापार कर. एवीरीते बहु कथं, परंतु जयदेव, चिंतामणी पामवानो निश्चय करीने हस्तिनापुरथी नीकलीने घणा पर्वत, नगर, गाम, खाण, करवट, पत्तन, समुद्रतीर एटला स्थानकोने विषे ते चिंतामणीने खोलतो सतो घणा काल
2010_05
भाषांतर
सहित
॥ १६०॥