Vairagya Shataka

Author(s): Purvacharya, Gunvinay
Publisher: Jindattsuri Gyanbhandar

Page 163

15. भम्यो; परंतु क्याहि ते रत्न पाम्यो नही. पछी उदास मनवाडो थइने पोताना मनमा विचार करवा लाग्यो के, शुं! बेराग्य
| भाषांतर शतकम || आ चिंतामणीरत्न साचु छ ? के जूढुं छे ? जे माटे क्याहि पण देखवामां आवतुं नथी !! अथवा शास्त्रमा कहेलं ||
सहित ते मणिर्नु छतापणुं फेरफार न होय; माटे क्यांहि पण हशे. एवो निश्चय करीने फरीने पण घणी मणिनी खाणो ॥१६१॥ जोतो सतो ते रत्ननी घणो खोळ करवा लाग्यो. त्यार पछी एक दहाडो कोइ वृद्ध पुरुषे तेने कर्जा के, हे भद्र ! इहां ॥१६॥
| एक मणीनी खाण के तेने विषे जे पुण्यवंत प्राणी होय, ते चिंतामणी पामे. पछी जयदेव तेना वचनधी त्यां जइने | | चिंतामणी खोलवा लाग्यो. ते अवसरे त्यां एक मंदबुद्धिवाला पशुपालना हाथमां गोल आकारवालो पथरो देखीने
ते पथराने शास्त्रमा कहेला लक्षणोये करीने चिंतामणी जाणीने, ते जयदेवे ते पशुपालनी पासे माग्यो. त्यारे पशुपाले |JE | कहूं. तमारे आ पथरानुं शुं काम छे ? जयदेवे कबुं हुं महारे घेर जइने छोकराओने रमवा आपीश. पछी पशुपाले JE
का, इहां आवा घणा पथरा पड्या छे, ते तमे पोतेज केम लेना नथी ? जयदेव बोल्यो. हमगां महारे घेर जावानी | उतावल छे, माटे एज मने आप. तुं इहांथी बीजो पामीश. एवारीते कहां तोपण ते पशुपाले परने उपकार करवाना
कारबुद्धिये करीने तेने का. हे भद्र ! जो तुं मने नथी । आपता, तो तुं पोतेज ए चिंतामणीरत्ननुं अराधन कर्य, जेथी आ चिंतामणी तने पण वांछित फल आपे. त्यारे । | पशुपाले कछु जो आ चिंतामणी साचुं छे, तो महारु चिंत्वन करेलु बहु बोरडीना फलनुं चरणादिक शीघ्र आपो. | hall त्यारे लगारक हसीने जयदेवे का, अहो ! एम न विचारीये त्रण उपवास करोने संध्या समये ए मणिने शुद्ध
Jain Education Internal
010_05