________________
वैराग्य
शतकम्
॥१६२॥
Jain Education Inter
पाणी पखालीने शुद्ध भूमिये उंचे स्थानके स्थापन करीने चंदन, बराम, फूलादिकवडे पूजीने अने वली नमस्कार करीने पछी एनी आगल जे पोताने इष्ट होय, ते चित्वन करीए, ते सर्व पण प्रातःकालमां पामीये. ए प्रकारे सांभ लीने ते पशुपाल पोतानी बोकडीयोना समूहने लेइने गामना सन्मुख गयो. त्यार पछी जयदेवे निश्रय कर्यो के, पुण्यरहित एवा आना हाथमां आ चिंतामणीरत्न नही रहे, एम विचारीने जयदेव पण तेनी पूंढे चाल्यो. हवे पशुपाल मार्गने विषे चालतो सतो कहेवा लाग्यो के, हे मणे ! हमण आ बोकडियो वेचीने बरास इत्यादिक लावीने तहारा पूजा करीश. तहारे पण महारो चिंतित अर्थ पूरवाने विषे उद्यम करवो. वली हे मणे ! हजी गाम पण छेटे छे, माटे rain कथा कहे अने जो तुं न जाणता होय तो हुं तने कहुं. तुं सांभल्य. एक नगरने विषे एक हाथनुं देहेरु अने तेमां चार हाथना देव छे. ए प्रकारे वारंवार मणिनी आगल क, तोपण ते मणि बोलतो नथी. तेलामां ते मूर्ख रोष चढावीने ते मणिने कहेतो हवो. अरे! जो तुं हुंकारो पण आपतो नथी, तो वांछित अर्थ निष्पन्न करवाने विषे तहारी शी आज्ञा ! ! अथवा तहारुं नाम चिंतामणी ए साधुं छे. जू नथी. केमके, तने पाम्यो त्यांची मांडीने महारानी चिंता जती नथी !! वली जे हुं राब अने छास विना क्षणमात्र पण रही न शकुं, ते हुं तहारा माटे करवा nister एवात्रण उपवासे करीनेज मरण पासुं. ते माटे एम मानुं हुं के, आ वाणियाये मने मारवाने माटे तारुं वर्णन क जणाय छे ! ते माटे तुं त्यां जा, के, ज्यां फरीने महारे देखवो न पडे. एम कहीने तेणें ते मणिने छेटे नांखी दीघो. ते अवसरे जयदेवे आनंद पामीने तत्काल नमस्कार करीने चिंतामणी ग्रहण करीने, संपूर्ण थयो छे
2010_05
For Private & Personal Use Only
भाषांतर सहित
॥१६२॥
www.jainelibrary.org.
