Vairagya Shataka

Author(s): Purvacharya, Gunvinay
Publisher: Jindattsuri Gyanbhandar

Page 151

शतकम्
पितृमातृस्वजनरहितः दुरंतव्याधिभिः पीडितः बहुशः वैराग्य
| भाषांतर पियमायसंयणरहिओ । दुरंतवाहिहि पीडिओ बहुमो ॥
सहित मनुजभवे निःसारे विलापितः किं न तं स्मरसि ॥१४९॥ अणुअंभवे निस्सारे । विलाविओ कि ने तं सैरसि ॥ ८६ ॥
॥१४९॥ अर्थ-रे जीव ! (निस्सारे के०) असार एवा (मणुभवे के०) मनुष्यभवने विषे (पियमाय के०) पिता माता, 16 Iv अने (सयण के०) स्वजन. तेणे करीने (रहिओ के०) रहित एवो, अने (दुरंतवाहिहिं के०) दुःखे करीने छे अंत ते | जेनो, एवा व्याधिये करने बहुसो के) घणीवार (पीडिओ के०) पीडा पाम्यो एवो. एज कारण माटे (विलाविओ
के०) विलाप करतो एवो, तुं जे ते (तं के०) ते मनुष्यभवने (किं न सरसि के०) केम नथी संभारतो ? ॥ ८६॥ J भावार्थ-हे जीव ! तुं मनुष्यभवमां पण माता पिता स्वजनादिक प्रिय वस्तुनो वियोग धनाधी तथा अनेक
प्रकारना शरीरना व्याधिथी विलाप करी करीने मरण पाम्यो हतो, ते वातने तुं केम विसरी जाय छे ? मनुष्यभव | आश्रीने अहं ममत्व तथा मोहपणा सहित निर्भाग्यपणा विषे एक सोमिल ब्राह्मगनी कथा टिकामां लखी छे. ते नीचे प्रमाणे जाणवी. ॥ ८६॥
कथा ७ मी ___ कौशांबी नगरीमां सोमिल नामे ब्राह्मण जन्मथी दरिद्री एवो रहेतो हतो. तेने स्त्री, पुत्र, पुत्री, इत्यादिक घj
___JainEducation intern
0
10_05
For Private
Personal use only
C
w.jainelibrary.org