________________
: 262 :
Jinabhadra Gaņi's [The seventh टीका-२४७ यः पुनरग्रेऽपि किश्चित् शास्त्रपरिकर्मितमतिर्विज्ञो व्रतं गृह्णाति, विज्ञत्वादेव च " चीर्णवतः सुरलोकमेव गच्छति" इत्यवबुध्यमानः सुरेषु चावतभावमविरतिभावमवश्यं भाविनं मुणन् जाननोऽपि व्रतं प्रत्याख्यानमपरिमाणं यावज्जीवपरिमाणरहितं भणत्युचरति, स एवं ब्रुवाणः प्रत्यक्षं साक्षादेवं मृषावादी, अन्यथाभणित्वाऽन्यथाकरणादिति ॥२५४२॥
D. C. When a person well-versed in Scriptures, says that the practice of pratyākhyāna should be continued even after death for ever, in spite of his knowing that it will be certainly obst ructed while enjoying pleasures in the heavenly regions, he should be called a perfect liar. For, he says something else than what he actually bears in his mind, 247 (2542)
Also, भाको पञ्चक्रवाणं सो जइ मरणपरओ वि तो भग्गं ।
अह नत्थि न निहिस्सइ जावजीवं ति तो कीस ? ॥२४८॥२५४३॥ 248. Bhavo paecakkhānam so jai maranaparao vi to bhaggam |
Aba natthi na niddissai jāvajjīvam ti to kisa ? (2543) [भावः प्रत्याख्यानं स यदि मरणपरतोऽपि ततोभनम् । अथ नास्ति न निर्विश्यते यावज्जीवमिति ततः कस्मात् ? ॥२४८॥
॥२५४३॥ 248. Bhavah pratyakhyānam sa yadi maranaparato'pi tato bha
gmama
Atha nāsti na nirdiśyate yāvajjīvamiti tatah kasmāt? (2543) ___Trans. 248. Pratyākhyāna is (nothing but) a dispassionate inclination (of mind ). If that (persists) even after death, the violation (of vows) certainly takes place. And if it is not so, why is it not mentioned as limited to this life? 2543.
टीका-२४८ भावश्चैतसिको विरातिपरिणामः प्रत्याख्यानमुच्यते, स च प्रत्याख्यातुर्यावज्जीवावधिमेवास्ति, उत मरणपरतोऽपीति वक्तव्यम् । यद्यनन्तरपक्षः, वर्हि भमं तस्य प्रत्याख्यानम्, सुरलोकादौ भोगसेवनादकायंमाकी
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
