________________
૩૪૬
उभय प्रकार, जे मुजने लाग्या अतिचार; कर जोडी मस्तक नामिये, आ भव परभव ते खामिये ॥ १३९ ॥ अहनिसि पक्खि चउमासी फुडं, संवच्छरि मिच्छादुक्कडं; अरिहंत सिद्ध सवे जाणजो, गुरुसाखे ते मुजने हजो ॥ १४० ॥
तपाचारना बार अतिचार, तेहने विषे जे कोइ पक्खी चमासी संवच्छरी दिवसने विषे अतिक्रम, व्यतिक्रम, अतिचार, अनाचार लाग्यो होय ते सवि हुं मन, वचन, कायाप करी तस्स मिच्छामि दुक्कडं.
विरियायार त्रणे आचार, विपरीताचरणे अतिचार; ते प्रमाद वलि आणाभोग, ते आलोवुं गुरु संजोग ॥ १४१ ॥ रुडुं धर्मध्यान परिहरी, ( गाथा १३९ - १४० नो अर्थ गाथा ५५-५६ प्रमाणे )
वीर्याचार (मनोवीर्य, वचनवीर्य ने काया संबंधीवीर्य ) ना आ त्रण आचार विपरीतपणे आचरता अतिचार थाय छे. ते प्रमादधी या अजाणता थयां होय तेनी गुरु साखे आलोयणा चाहुं कुं. १४१
ध्यान करवा योग्य धर्मध्यान ने शुक्लध्यान छोडी आर्त्तध्यान ने रौद्रध्यान ध्यायां तथा शक्ति छूपावी राखी, आ प्रथम अतिचार छे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
