Paiavinnankaha Part 02

Author(s): Kastursuri, Somchandrasuri
Publisher: Rander Road Jain Sangh

Page 185

156 पाइअविनाणकहा-२ अहे तस्स नवनवोल्लेहसालियपडिभापडुत्तणेण सव्वओमुहीए गिराए कुसलत्तणं ठूणं विमुत्तनियनियनिउणत्तणाभिमाणा ते पंडिया बम्हणवाणिं पसंसिउंलग्गा-'किं एसो माहणो रूवंतरिया बम्हणो मुत्ती ? किं एसो सव्वरसाणं मुत्ती ? अहो अस्स चमक्कारकारणं कोसल्लं ? अहो अस्स अइगहण-गहिरत्थं पइ सोउणो हिययावयारणसत्ती' इच्चेवं अणेगे लोगा पसंसं कुणंता विम्हरिय-स-स-गेहकज्जा वीसरियाऽसणपाणा कयउड्ढकण्णा सुणेइरे, एवं सुणंताणं ताणं सवायपहरो संजाओ / अह इओ लच्छीए मणंसि चिंतियं-एईए सरस्सईए नयरंमि उ गंतूणं ससत्तिबलं दंसियं / अहुणा हं तहिं गंतूणं एयाए सत्तिपहावं विणासेमि' त्ति वियारिऊणं एग थेरीरूवं कयं / तं केरिसं ? जराए संकुइअगत्तं, मुहनेत्त-नक्कविवरेहितो जहाणुरूवं परिगलंतरसं, दंतसेणिपरिभट्ठमुहं खल्लीडसीसं तेयरहियं परिखलंतवयणं परिभट्ठनयणतेअं, कडिपएसेण नमिरं, परिगहियहत्थलढि खलंतचरणजुगं / तहिं परिभमणं कुणमाणीए तस्स च्चिय धणियावासस्स पिट्ठओ दुवारंगणंमि ठाऊणं अइदीणवाणीए तीए जलमग्गणं कयं / तीए पहावेण जीओ सासू वहूओ य अद्धपिहियदुवारंमि धम्मियवयणं सुणेइरे, तासिं कण्णेसुं तीए वयणं तत्ततउक्खेवणसरिसं अइकडुयं लग्गइ, सुणताणं च तासिं रसभंग विहेइ / __तओ सवणविग्घेणं कुद्धा सासू वहूं पइ पएइ-‘हले ! पासेहि, अवरदुवारंमि को पोक्कारं कुणेइ ? / जं मग्गेइ तं दाऊणं इओ निक्काससु, जेण सुहेण सवणं जाएइ / एरिसं सवणं पुण्णोदएण होज्जा, अओ सिग्धं गंतूणं तं विसज्जित्ता आगच्छसु' / एवं पुणरुत्तं वुत्ते सासूवयणस्स अलंघणीयतणेण एगा वहू किंचि ‘बड बड' सदं कुणमाणी धावमाणी अवरदुवारं उग्घाडिऊणं 'अरे रंडे ! जरइ ! किं पोक्करेसि ?, सुहापाणं विव भवदुक्खहरं धम्मवयणं सुणंतीणं अम्हाणं विग्घकरा किं होसी ? किं मग्गेसिं तुं ? कहेसु कहेसु, तं घेत्तूणं इओ ठाणाओ सिग्धं अवसरसु' / एवं सोच्चा वुड्ढाए वुत्तं-'हे पुण्णवइ ! सुहगे ! धम्मसवणफलं तु दया, तं विणा सव्वं निप्फलं, अओ करुणं काऊणं मं जलपाणं कारेसु, अहं पिवासद्दिया अम्हि, मम कंठो तिण्हाए सूसेइ' / तीए य सिग्घं जलकलसो भरिऊण आणीओ / कहियं च-'अरे ! तव पत्तं सिग्धं निक्कासेहि, जलं दाऊणं गच्छामि, अहुणा मम चिंतामणीओ वि अहिगो धम्मसवणकालो गच्छइ, तत्तो जलं घेत्तूणं इओ पएसाओ अवसर / वुड्ढाए उत्तं'बहिणि ! सुहगे ! अहं तु वुड्ढम्हि, जलभायणं निक्कासेमि' त्ति वोत्तूणं झोलिगामज्झाओ रयणमइयं पत्तं निक्कासित्ता हत्थे धरित्ता जलगहणटुं हत्थो पसारिओ / तइया सा वहू तेयपुंजभासुरं लक्खमुलं अदिट्ठपुव्वं पत्तं दळूणं अइविम्हयचित्ता आह-हे वुड्ढे ! मायर ! तव एरिसं पत्तं कत्तो ? एरिसे य रयणपत्ते समाणे वि तुं दुहिणी कहं होसि ? किं को वि तव नत्थि ? तया वुड्ढाए वुत्तं-'हे कुलीणे ! अम्हेच्चया उ पुत्ता पउत्ता बहुयरा होत्था, सव्वे य ते विलयं पत्ता, किं कुणेमि ? कम्माण गई विचित्ता / को जाणेइ ? किं भूयं ? किं होहिइ य ? / अहुणा तु हं एगागिणी चेय अम्हि / एरिसाइं पत्ताई तु 1. खल्वाट - केशरहितशीर्षम् / /