________________
( ૧૦૮ )
કરે, તથા કતલીનું શાક કરે.જમણીનું કપડું સવાગજ, એક સહરખી, તથા એક શ્રીફલ ને આપે
વિક્રમ સંવત ૧૧૧૧ માં મુસલમાનોએ તે ભિન્નમાલનગરના વિનાશ કરવાથી તેના વંશના તિહુઅણુસિંહ નામના શેઠે ત્યાંથી નાશીને મેણપ ( વેણાતા ) નામના ગામમાં જઇ વસ્યા.
આ ગાત્રના વરાજો થરાદપાસે વાવ, મહિધાણી, ગાહાલી, જાણા, સાંતલપુર, માડકા, સત્યપુર, નિભાવસી, થરાદ, તિલાડીયા, બેણપ, ભરેલ, ઇટા, અસાર, ભાટકી, સીરેહી, તિલાડા, ઝુઝાણીયા, પીપરાલી, માઢનરા, અવાર, ગેરવલુ, ખંભાત, પાટડી, નદાયણ, કીઠારીયા, કાલીયાણા, વીરમગામ, કપડવંજ, પાટણ, કર્ણેાદ, વઢવાણપાસે માલુદ્રી, તથા દ્વારકા વિગેરે ગામામાં વસે છે.
66
આ વંશમાં વિક્રમ સંવત ૧૧૮૫ માં રાંકાશેઠના પુત્ર કપ ( કુંડીવ્યવહારી ) ગુજરાતના રાજા સિદ્ધરાજના દંડનાયક હતા. તે રાજાએ ખુશી થઇ તેને મારું ગામેા ઇનામમાં આપ્યાં હતાં. એક સમયે તે શેઠને ધેર એકીહારે પાંચસો ધોડીએ વીઆઇ, અને તેથી તેનું નામ “ કુંડીવ્યવહારી ” પડયું. તેણે વિક્રમ સંવત ૧૧૮૫ માં પાટણમાં મહેાટું જિનમંદિર બંધાવ્યું, અને તેની પ્રતિષ્ઠા અ‘ચલગચ્છાધિપતિ શ્રીજયસિંહસૂરિજીએ કરી. વળી તે શેઠે ત્યાં ખાર કુવા, તથા ખાર વાવા મધાવી. તેના વંશજો કુડિશખાની આડકથી ઓળખાય છે. તેના વશમાં થયેલા સામારોહની સામાઇ નામની પુત્રી, કે જે પોતાના પગમાં સવાલાખ દ્રવ્યની કિસ્મતની મેાડી પહેરતી હતી, તેણીએ પેાતાની પચીસ સખીઓસહિત અચલગચ્છેશ શ્રીઆય રક્ષિતસૂરિજીપાસે દીક્ષા લીધી, અને તે શ્રીમહત્તરાના નામથી પ્રસિદ્ધ થઇ. નાનાવિસલ નામના રોઠે એકલાખ દ્રવ્ય ખરચી પાતાના એકવીસ મિત્રાસહિત અચલગચ્છેરશ શ્રાધ ભાષસૂરિજીપાસે દીક્ષા લીધી હતી. બજાણામાં થયેલા ચાવરશેઠે ઇલીગામમાં જિનમંદિર ધાવ્યું છે. આ વશમાં સત્યપુરના કેટલાક રહેવાસી “ ઇસરાણીની ” આડકથી ઓળખાય છે. આ વશમાં, પાટણપાસે માઢનગરમાં વસનારા રહીયારોઠના બ્રહ્મશાંતિ નામના પુત્રના વશો
