________________
(૧૩૬)
ત્યાંથી પાછા વલ્યા. પછી તે ગુરૂમહારાજ નગરમાંથી શુદ્ધ ભિક્ષા લઇને સંઘની છાવણીમાં પધાર્યા. પછી વલી ત્રીજે પહેરે તે મહાકાલીદેવી સંઘની છાવણીમાં આચાર્ય મહારાજના તંબુના દરવાજા પાસે ઉત્તમ સ્ત્રીને વેષ લઇને આવી, તથા સોનામહોરોથી ભરેલા થાલ હાથમાં લઈને, તે સોનામહેર લેવા માટે તે આચાર્ય મહારજને વિનંતિ કરવા લાગી. પરંતુ તજેલ છે પરિગ્રહ જેમણે એવા તે ગુરૂમહારાજે તેને નિષેધકર્યો. પછી તેણીને અત્યંત આગ્રહ જાણીને આચાર્ય મહારાજે તેમાંથી એકજ સેનામહોર લીધી. અને તે સેના મેહર તેમણે સાધારણ ખાતે વાપરવાને શ્રાવકને સમર્પણ કરી, એ વૃદ્ધવાદ છે. એ રીતે તેમના નિસ્પૃહીપણાના ગુણથી અત્યંત સંતુષ્ટ થયેલી તે મહાકાલીદવી પિતાનું સ્વરૂપ પ્રકટ કરીને તેમને કહેવા લાગી કે હે ગુરૂમહારાજ! હું આપના પર:તુષ્ટમાન થયેલી છું. અપે એક સેનામહોર લેવાથી આપના ગચ્છના શ્રાવકૅમાંથી હમેશાં એક તે ખરેખર લક્ષાધિપતિ રહેશે. વળી આજથી આપનો સંઘ વિધિપક્ષગચ્છના નામથી પ્રસિદ્ધિ પામીને જિનશાસનની પ્રભાવના કરશે. અને પાવાગઢ૫ર નિવાસ કરનારી એવી હું મહાકાલીદવી પણ આજથી આપના ગચ્છની અધિષ્ઠાયિકા થઇશ, એમ કહી તે દેવી પિતાને સ્થાનકે ગઇ. પછી તે આચાર્ય મહારાજ પણ સંઘસહિત શ્રી શત્રુંજયતીર્થની યાત્રા કરીને અન્ય સ્થળે વિહાર કરી ગયા. હવે એવી રીતે વિહાર કરતા તે આચાર્ય મહારાજ વિક્રમ સંવત ૧૧૭૨ માં પારકરદેશમાં આવેલા સુરપાટણ નામના ગામમાં પધાર્યા. ત્યાં પરમારજાતિને મહિપાલ નામનો ક્ષત્રિય રાજા રાજ્ય કરતે હતો. હવે એવામાં તે ગામમાં કેપ પામેલા કેઇક યક્ષે મહામારીને ( મરકીને) ઉપદ્રવ ફેલાવ્યું હતું, અને તેથી ઘણા માણસે મરણ પામતાં હતાં. તે મહીપાલરાજાએ મરકીને તે રોગ મટાડવા માટે ઘણા ઉપાયો કર્યા, પરંતુ તે ઉપદ્રવની શાંતિ થઈ નહી. પછી તે રાજાએ પોતાના ધરણાક નામના મંત્રિની અનુમતિથી તે ઉપદ્રવની શાંતિ કરવામાટે તે ટીઆર્યરક્ષિતસૂરિજીને વિનંતિ કરી. તેથી જિનશાસનની પ્રભાવના કરવામાટે ગુરૂમહારાજે મંત્રથી પવિત્ર કરેલું જલ રાજાને આપ્યું અને કહ્યું કે, ગામમાં આ જલને છટકાવ કરવાથી આ મરકીને ઉપદ્રવ શાંત થશે. પછી રાજાએ પણ તેમ કરવાથી મરકીને તે ઉપદ્રવ શાંત થયો. પછી ખુશી
