________________
( ૪૧ )
હોય તે કહે ત્યારે યતિજી તારાચંદજીએ દેવસાગરજીની સાથે એક અસવાર માણશ અને ઊંટ આપ્યું, તે સાથે લઈને ત્યાંથી ચાલતાં કચ્છ નાનાઆશંબીએ આવ્યા, પછી ત્યાંથી શુભ મુહર્ત લઈ ચાલ્યા તે વખતે ત્યાંને સંઘ વેરાવા સાથે ચાલ્યું આ અવસરે અપશકુનો થયા, તે જોઈ સકલસંઘ મુનિ દેવસાગરજીને કહેવા લાગ્યું કે, આ હમ ના મુહૂર્તમાં તમો જાવાનું મૂઠી ઘો એમ સંઘે કહ્યું, તે પણ પિતાના સ્નેહીના કાર્યની ઉત્સાહથી પોતાના શિષ્ય મુનિસ્વરૂપસાગરને તથા પૌત્ર જ્ઞાનચંદજી તથા કલ્યાણજી એમ ત્રણે જણને તે સંઘના મુખ્ય શા. નથુ ખીરાજ તથા શા. ગેલા દેશર વગેરે સંઘને સોંપીને ત્યાંથી ચાલતા થયા. પછી અનુક્રમે ચાલતાં પાવાગઢ આવ્યા, ત્યાં વિધિપક્ષની અધિષ્ઠાતા દેવી શ્રી મહાકાલીકાજી છે તેની યાત્રા કરી. પછી ત્યાંથી ચાલતા ચાલતા સંવત ૧૯૨૮ ના કારતક સુદમાં શ્રીપાલણપુર પધાર્યા અને ત્યાં રહેતાં તેમને તાપની બીમારી ઉત્પન્ન થઈ ત્યારે તે તાપની બીમારીને કાગલ કચ્છ નાનાઆશબીએ આવ્યો. જેથી મુનિદેવસાગરજીના શિષ્ય મુનિસ્વરૂપસાગરજી તે પોતાના બને શિષ્યોને સાથે લઇ કચ્છસાભરાઇ તેમના કાકા ગુરૂ મુનિ શ્રીહમસાગરજી પાસે આવ્યા, તેવારે ત્યાં કચ્છ તેરાથી યતિજી તારાચંદજીનો કાગળ આવ્યું તે કાગળમાં લખેલ કે, પાલણપુરથી ગુરજી તારાચંદજીને તેમના માણસે લખેલે કાગલ તેમાં લખે છે કે, આપણું પરમ સ્નેહી બંધુ મુનિદેવસાગરજી અત્રે કારતક સુદ ૧૩ ના તાપની બીમારીથી સ્વર્ગવાસ પામ્યા છે એમ લખેલ છે અને અત્રે તારાચંદજી બહુ દીલગીર થયા છે, એમ લખેલ હતું, એટલે મુનિસ્વરૂપસાગરજી પોતાના બે શિષ્યોને સાભરાઈ મૂકીને પછી કચ્છતેરે ગયા અને ત્યા ગુરૂમહારાજનો સ્વર્ગવાસ સાંભલીને બહુ દીલગીર થયા તેવારપછી કેશાભરાઇ આવી પોતાના બન્ને શિષ્યોને સાથે લઈ કચ્છનાનાઆરબીએ આવ્યા ત્યાં મુનિસ્વરૂપસાગરજી પોતાના બન્ને શિષ્ય ને સુખે સમાધે બહુ પ્રીતિથી પાલણપોષણ જે માતાપિતા પણ કરી ન શકે તેવી રીતે કરતા હતા, તથા વિદ્યાનો અભ્યાસ પણ કરાવતા હતા, એવી રીતે સુખે રહેતા. જ્ઞાનચંદજી વિનયાદિ ગુણામાં તથા ત્યાગ પણાની બુદ્ધિમાં દીવસે દીવસે અનુક્રમે વૃદ્ધિ પામતા તે દેખીને ગુરૂમહારાજશ્રીસ્વરૂપસાગરજીની તેમના ઉપરે ઘણું પ્રીતિ વૃદ્ધિ પામતી હતી, તથા બીજા શિષ્ય કલ્યાણજી તે ગુરૂમહારાજની સાથે પ્રાય
૫૧
