________________
( ૪૦૪ )
પછી ગુરૂમહારાજે મજકુર શિષ્ય જ્ઞાનચંદ્રજીની ઇચ્છા પ્રમાણે કબુલ કર્યું", અને તે દીક્ષા સંવત્ ૧૯૪૦ ના વૈશાક શુદ ૧૧ના મુળબંદર તાએ માહીમગામમાં જઇ ત્યાં રહેલા જિનમંદીરમાં આચાર્ય શ્રી. વિવેકસાગરસુરીધરજીએ ગુરુજીપણાની દીક્ષાની વિધિ કરાવી, અને ત્યારે જ્ઞાનચંદ્રજીનું નામ ગૌતમસાગરજી આપ્યુ, તે વખતે ગૌતમસાગરજીએ તે આચાર્યજી પાસેથી રાત્રિભાજન કરવુ નહી, તથા કદમૂલ ખાવાં નહી એમ એ વૃત્ત લીધાં, પછી અનુક્રમે ગુરુજીપણાની દીક્ષા તથા વૃત્ત પાલતાં દીવસે દીવસે ગુરૂમહારાજ શ્રીગૌતમસાગરજીનુ સજમમાં ચડતું પરીણામ થતું ગયું, અને ગુરૂમહારાજ શ્રોસ્વરૂપસાગરજીનાં મુખથી સુત્ર સિદ્ધાંતાના વ્યાખ્યાન સાંભલતા સાંભલતા ગુરૂમહારાજ શ્રીગૌતમસાગરજીએ જાણ્યું જે અરિહંતના કહેલા ધના ભાગ એક સવૃત્તિ તથા બીજી દૅશવૃત્તિ એ એ છે, તે આ ગુરજીપણાને મા તેા બન્નેથી વિપરીત છે, એમ પેાતાના મનમાં જાણીને સત્યમાર્ગોમાં વવાની ઇચ્છા ધારી શુભ વૃત્તિમાં થવા લાગ્યા, પછી અનુક્રમે વિચરતા સંવત્ ૧૯૪૧ નું ચામાસુ` કચ્છ ગઢસીસા પાસે રહેલ દેવપુર ગામે કર્યું, અને ત્યાંના સંધે ગુરૂમહારાજની ધર્મમાં ઘણી સારી પ્રવૃત્તિ દેખી પ્રશંસા કરતા ઘણા ખુશી થયા. તેવારપછી સંવત્ ૧૯૪૨ નું ચામાસુ કચ્છમુદ્દાખ દરમાં એકાકીપણું કર્યું, તે વ માં ગુરૂજીએ એક અભિગ્રહ લીધું જે સિદ્ધગીરીજીની જ્યાંસુધી યાત્રા ન થાય ત્યાંસુધી વહાણ, આગથ્થુટ તથા આગગાડી એ ત્રણ શિવાય બીજા કેઇ વહાને બેસવુ નહિ એવું અભિગ્રહું લીધું, પછી તેજ વર્ષમાં ગીરનારજી તથા સિદ્ધગીરીની યાત્રા નિર્વિઘ પણે કરી તેવારપછી સંવત્ ૧૯૪૩ નું ચામાસુ` કચ્છગાધરામાં ક પછી સંવત્ ૧૯૪૪ તથા ૧૯૪૫ એ બે વર્ષના ચામાસાં કચ્છશેરડી ગામે કર્યાં. વલી પણ તેજ સંવત્ ૧૯૪૫ની સાલમાં ગુરૂમહારાજ સિદ્ધગિરીની નિવૈિદ્યપણે નવાણું જાત્રા કરી, પાછા કચ્છમાં આવ્યા. તે વર્ષ માં ભૂમિ ઉપર શયન કરવુ, એક વખત આહાર કરવું, પગરખા પહેરવા નહીં, ઇત્યાદિક કેટલાક અભિગ્રહે લીધાં, અને મુનિપશુ પાલન કરવાની કેટલીક શુદ્ધ પ્રવૃત્તિ કરવા લાગ્યા, તેથી કેટલાક ગચ્છના સાધુઓના સમાગમ થવા લાગ્યા. હવે જે જે સાધુઓને મેલાપ થાય તે તે સાધુએ પેાતપાતાના ગચ્છમાં મેલવવાને તથા પાતાના શિષ્ય કરવાના ઉપદેશ આપે, પણ ગુરૂમહારાજના મનમાં
