________________
( ૪૦૫ )
એવુજ નિશ્ચય થયુ કે, દાદા દેવસાગરજીના આ મહેાટા ઉપકાર છે, જે તેઓ મને મારવાડથી અહીં ન લાવત તે। આ જૈનધર્મી હું કયાંથી યામત! વલી ગુરૂજી સ્વરૂપસાગરજીએ પણ બાલ્યાવસ્થાથી માતાપિતા કરતાં અધિક મારા વિષ્ટા પુત્ર વેઇ મારૂ પાલણપોષણ કર્યું છે, તેમવિદ્યા ગુરૂ એજ છે, વલી જૈનધર્મની શૈલી તથા સુદેવ, ગુરૂ, સુધ, એ ત્રણ તત્ત્વરૂપ સમ્યકત્વની પ્રાપ્તિ કરાવનારા પણ એજ ગુરૂ તથા દાદાજી દેવસાગરજી છે, માટે ઉપકારી તથા માતાપિતા તુલ્ય, અને સમકીત દાતા ગુરૂને ખેડી બીજા ગુરૂ કરવા એ કૃતાણું કર્યું` કહેવાય, અને કૃતાણું કરવાથી જીવને સંસારમાં રઝડવુ પડે છે, એમ નિશ્ચયથી મનમાં જાણી કાણુ સાધુના ચલાવ્યા ચલ્યા નહીં અને દ્રઢપણે રહ્યા. ત્યારબાદ સંવત્ ૧૯૪૬ નું ચામાસુ કચ્છ મીઢડામાં કર્યું. ત્યાં વૈરાગ્ય રિણામે વર્તતાં ગુરૂમહારાજે મનમાં વિચાર્યુ કે, આ ગુરજીપણાના મા તે! નહીં જોગી અને નહીં ભેગી માટે અસત્ય માર્ગ છે, તેને ત્યાગ કરી, પૂર્વાચાર્યોએ સ્વીકારેલ જે શુદ્ધ મા તે સત્ય છે, તેમાં સ્વપરના હિત વર્તન કરવાથીજ થાશે, એમ નિશ્ચય કરી, વલી વિચાયુ કે, મારા ઉપરે ગુરૂમહારાજ સ્વરૂપસાગરજીનેા મેાહુ બહુ છે, માટે સાધુપણાના સ્વીકાર કરવામાં અને ગુરૂમહારાજની આજ્ઞા મલથી મુસકીલ છે, એમ જાણી ગુરૂમહારાજે સંવત્ ૧૯૪૬ ના કારતક સુદ ૬૫ ની શ્રીદ્યુતકલ્લાલપાનાથજીની જાત્રા કરવામાટે પેાતાના ગુરૂને સુધરી જવા તૈયાર કરાવ્યા, અને તે પેાતાના ગુરૂજી તથા તેમના નાના શિષ્ય લાલજી એમ બન્નેને સુથરી તરફ રવાના કરીને પાતે ગુરૂમહારાજે પાતાના ગુરૂને કહ્યું કે, હું માંડવી દરથી કુંવરજી હીરાચંદજીને લખવા આપેલ પુસ્તકનો પ્રતા તે લઇને સુથરી આવીશ. એમ તે એને કહી કચ્છમાંડવીબદર આવીને તેજ વખતે જામનગરની આગ બેટ તૈયાર હતી, તેમાં બેસી જામનગર આવ્યા, ત્યારે ત્યાં જામનગરમાં શ્રીપાર્ધ ચંદ્રગચ્છના શ્રીપૂજ્ય શ્રીહરખચંદ્રસૂરીધરજીના શિષ્ય સાધુ મહા મુનિરાજ શ્રીકુલચદ્રજી વીશાશ્રીમાલીની * શાલામાં ચતુર્માસ બિરાજ્યા હતા, તેમની પાસે જવામાટે ચાલતાં ચાલતાં ગુરૂમહારાજ તે ધમસાલાના દરવાજે આવી ભા રહ્યા, તેવામાં પેાતાના મનમાં વિચાર થયા જે એમની પાસે ક્રીયા ઉદ્વાર કરીશ ના પછી એમનું કહેવુ ચારો કે, અમારા શિષ્ય થા'' એમ કહેશે તેા પછી તેમનુ વચન માન્ય નહી કરવાથી કાચિત્
