________________
(૪૦૩) શાંત કરવા માટે શ્રીગોધરામાં બીરાજતા શ્રીરૂષભદેવકેસરીયાજીનું સ્મરણ કરી અને તેઓનું શરણ લીધું, એટલે ક્ષણવારમાં તે ઉપદ્રવ શાંત થયું. તેવારે વાહામાં બેઠેલા સર્વ યતિઓને જાણે નવો જન્મ થયો હોયની એમ ઉપદ્રવ રહીત થયા, અને સુખેથી સમુદ્રનો પાર પામી અઠાવીશ દીવસે કરદેશમાં માંડવીબંદરમાં આવ્યા. પછી સર્વ યતિમંડલ પોતપોતાના સ્થાનકે ગયું, એટલે મુનિસ્વરૂપસાગરજી પિતાના બન્ને શિ સહીત પિતાના સ્થાનકે આવ્યા. પછી પૂજ્ય આચાર્ય શ્રીવિવેકસાગરસૂરીશ્વરજીની આજ્ઞાથી સંવત ૧૯ર૯ તથા સંવત ૧૯૩૦ નું ચોમાસું કચ્છશાંધાણમાં કર્યું. તે માસામાં કલ્યાણજીને એવી ભયંકર જાણે અંત અવસ્થા પામે તેવી બીમારી થઇ, તે વખતે ગુરૂમહારાજ શ્રીસ્વરૂપસાગરજીએ ગ૭ અધિછાયકા શ્રી મહાકાલીજીની માનતા કરી કે એને શાંતિ થાય તો મારે મહાકાલીજીના દર્શન કરી પછી સોપારી ખાવી એવી માનતા કરવાથી કલ્યાણજીને શાંતિ થઈ. તેવારપછી સંવત્ ૧૯૩૧ નું ચોમાસું કચ્છમુજપુરમાં કર્યું. સંવત ૧૯૩૨ નું ચોમાસું કછ કેઠારામાં કર્યું. સંવત ૧૯૩૩ નું ચોમાસું ક૭ ગોધરામાં કર્યું.
એવી રીતે શ્રી પૂજ્ય શ્રોવિવેકસાગરસૂરીજીની આજ્ઞાથી ચોમાસા કરતા સંવત ૧૯૪૦ નું માસું કચ્છ બાડામાં કર્યું, તે વખતે એક લાલજી નામનો સાત વર્ષની ઉંમરને શિષ્ય હતું. તેને એકદા એવી માંદગી થઈ કે, જાણે આ અવસરેજ આયુષ પૂર્ણ કરી મૃત્યુ પામશે, એવું થતા તે અવસરેજ ગુરૂમહારાજ શ્રીસ્વરૂપસાગરજીએ પાવાગઢ ઉપરે રહેલી શ્રોઅંચલગચ્છની અધિષ્ઠાતા મહાકાલીજી માતાની માનતા કરી, તેજ વખતે તે માનતા ફળવાથી શિષ્ય લાલજીની માંદગી નાશ પામી, અને જાણે ન જન્મ થયે હોયની એમ શિષ્ય લાલજી શરીર નિરોગતાને પાયે, પછી તે મહાકાલીકાજીની માનતા ઉતારવા માટે પાવાગઢ જવાની મુનિસ્વરૂપસાગરજીની ઈચ્છા થઈ, એટલે કચ્છથી રવાના થઈ મુંબઈ બંદરે ગયા, ત્યાંથી પાવાગઢ ગયા, અને ત્યાં મહાકાલીકાજીની યાત્રા કરી, પાછા વલીને મુંબઈ બંદર આવ્યા, તેવારે ત્યાં રહેલા શ્રી પૂજ્ય શ્રીવિવેકસાગરસૂરીશ્વરજી તેમને વંદન કરવા ગયા, તે અવસરે આચાર્યશ્રીજી વિવેકસાગરસૂરીશ્વરજીએ ગુરૂમહારાજ શ્રી સ્વરૂપસાગરજીને કહ્યું કે, જે આ તમારા શિષ્ય જ્ઞાનચંદ્રજી છે, તેમને દીક્ષા આપે, એમ આચાર્યજીના મુખથકી સાંભળીને
