________________
(૩૨૯)
ની પ્રાપ્તિ માટે કરદેશથી શ્રીપાલી (મારવાડ) માં આવ્યા, ત્યાં રહીને તે પાલી પ્રગણામાં સારા સારા શિની તપાસ કરતાં તેઓને ૮ આઠ શિષ્યની પ્રાપ્તિ થઇ; તેવામાં તે પાલીના નીવાસી શ્રીમાલી. જ્ઞાતીના બ્રાહ્મણ ધિરમલજીનો અને ગુરજી મુનિ દેવસાગરજીનો મેળાપ થયો અને બન્નેમાં પરસ્પર મિત્રાપણું થયું, જેથી બ્રાહ્મણ ધિરમલજીએ પિતાની સ્ત્રી ક્ષેમલદેની સલાહથી પિતાના પુત્ર ગુલાબમલને મુનિ દેવસાગરજીને શિષ્યતરીકે ભેટ કરી. પછી મજકુર યતિર્યો તે બાલ શિષ્યના શરીરના લક્ષણો જોઈ ઘણું આનંદ પામ્યા. અને વિચાર્યું કે, આ બાલકથી જૈનધર્મની ઉન્નતિ થાશે, અને આ બાલક
સ્વગછ તથા અમારો નામ નિર્મલ દીપાવશે. સ્વગચ્છનો ઉદ્ધાર કરશે, અને દશવિધ યાતધર્મ પાલસે, તથા સાધુસાધ્વીઓના પરીવારની વૃદ્ધિ કરશે એમ તે બાલકના શરીરના લક્ષણે જેને વિચાર્યું અને આનંદ પામ્યા. પછી તે બાલક ગુલાબમલજીને પ્રિયવચને કરી મજકુર વતિજી દસાગરજીએ લાવ્યો એટલે તે બાલક ગુલાબમલજી તુરત તિજ વિસાગરજીના ખોળામાં આવી બેઠે, તેથી મજકુર યતિજી ઘણું આનંદ પામ્યા. તેવા ધિરમલજી જોશી યતિપ્રતે બેલ્યા કે, આ બાલકને તમારે તમારે પોતાનો શિષ્ય કરવો, એમ બીજા ત્રણ યતિજી બેઠા છતાં કહ્યું, એટલે મજકુર દેવસાગરજીએ કબુલ કર્યું. પછી તેઓ કેટલીક વખત ત્યાં પાલીમાં રહી અને પછી કચ્છ તરફ તે ચારે યતિજી નવ શિને સાથે લઈ નિર્વિને ચાલતાં ચાલતાં આવ્યા, અને સયંત ૧૯રપના જેઠ માસમાં કચ્છ બીદડે આવ્યા, એટલે ત્યાં ચારે યતિઓએ સાથે લાવેલા આઠ શિની વેચણી કરી તેમાં ચાર શિષ્યો યતિ જ અભેચંદજીએ લીધા તેના નામ કાનજી ૧ લાલજી મોટો ૨ લાલજી નાનો ૩ તથા કરમચંદ ૪ એમ ચાર શિષ્યો અભયચંદજીએ લીધા, અને એક યતિજી દેવસાગરજીએ કલ્યાણજી નામે શિષ્ય લીધે અને યતિજી નાનચંદજીએ નંદુ નામે શિષ્ય લીધે, તથા યતિજ વિરજીજીએ બે શિષ્ય લીધા. તેના નામ સુરચંદજી ૧ તથા બીજો જરા ચંદજી એમ બે શિષ્ય લીધા, એટલે બધે આઠ શિષ્યોની વેચણી કરી ચારે યતિજી પોતપોતાના ગામે ગયા. પછી યતિજી દેવસાગરજી પિતાના ગુલાબમલજી (જ્ઞાનચંદ્રજી) તથા કલ્યાણજી એમ બે શિષ્યોને સાથે લઇને કરછ નાનાઆશંબીઆ (ભીટ)માં આવ્યા. એટલે ત્યાંના રહેવાસી શા, નથુ ખીરાજ બાર વૃતધારી વગેરે સંઘ સમસ્ત તે
