________________
( ૨૮૩)
થકે ચાલતું હતું. તેની પાછળ વર્ધમાનશેઠની પહેલી વન્નાદેવી નામની સ્ત્રીથી ઉત્પન્ન થયેલા વીરપાલ તથા વીજપાલનામના બે પુત્ર વિવિધ પ્રકારનાં આભૂષણેથી વિભૂષિત થયાથકા ઘડાઓ પર બેસી ચાલતા હતા. તેમની પાછળ મનહર અલંકારથી અલંકૃત થયેલા શ્રીપાલ અને ફૂપાલનામના પદ્ધસિંહશેઠના બે પુત્રો ઉત્તમ ઘોડા પર બેસી ચાલતા હતા. તે ચારે પુત્રોએ હાલતલવારઆદિક વિવિધ પ્રકારનાં શસ્ત્ર પણ ધારણ કર્યા હતાં.
પછી તે બને બાંધએ એક સુવર્ણની પાલખી શ્રી કલ્યાણસાગરજી ગુરુમહારાજ પાસે લાવીને તેમને વિનંતિ કરી કે, હે ભગવન! આપ આ સુખપાલમાં બિરાજો! ત્યારે ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, હે ઉત્તમ શ્રાવકે! અમે સંયમધારી મુનિએ કદાપિ પણ વાહનમાં બેસીએ નહી. તોપણ તમને ખુશી કરવા માટે અમો આ સુવર્ણમય સુખપાલમાં અમારું જ્ઞાન-પુસ્તક ધારણ કરીશું, એમ કહી ગુરૂમહારાજે પોતાની એક પિાથી તે સુખપાલમાં મૂકી. એવી રીતે જેમાં જ્ઞાનનું પુસ્તક રાખેલું છે. એવા તે સુવર્ણમય સુખપાલને નોકરે ઉંચકીને ચાલતા હતા. તે સુખપાલની પાછળ ઝરતા મદથી લીપાયેલા કપિલ સ્થલવાળા, સુવર્ણના વલથી શણગારેલા જંતુશલવાળા, ઘંટાઓના નાદથી દિમૅડલને પણ બેહેરૂં કરનારા, જરીથી ભરેલી રેશમી સુલેથી આચ્છાદિત થયેલા પૃષ્ઠભાગવાળા, કંઠમાં ધારણ કરેલી ચળકતી સુવર્ણની સાંકળવાળા, ઝણઝણતી ઘુઘરીઓથી જડેલા રૂપાના ઝાંઝરોથી શાલિતા ચરણવાળા, હાથમાં રાખેલા અકસહિત સ્કંધપર બેઠેલા માવતવાળાનવ હાથીઓ ચાલતા હતા. તેઓ માને એક ઉંચા હાથી પર બે મહાટા નગારાં મૂકેલા હતા, નવા મેઘના ગરવસર તે બને નગારાંઓને અત્યં. ત ગંભીર અવાજ તરફથી આકાશમંડલને પૂરતા હતા. બાકીના આઠ હાથીઓની પીઠપર રંગબેરંગી મનહર પતાકાએ શેભતી હતી. એવીરીતે હાથીઓની પાછળ પીપર રાખેલાં નગારાંઓના શબ્દોથી દિશાઓના સમૂહને ગજાવતા આઠ ઘોડેસ્વારો ચાલતા હતા. એવી રીતે આ સંઘમાં નવ હાથીઓ, નાના પ્રકારના વાજિંત્રો (બેડવાજા) વગાડનારા વીસ માણસે, પાંચસે રથ, સાત ગાડાં, પાંચસે. ઉં, એક પચાસ તંબુ ઉભા કરનારા, એક ૧૨ ખચરો, બસો રસ્સોઇયા, એક કદાઇ (સુખડી કરનારા), નવસો ઘડા, એક
