________________
( ૨૮૭ )
એક પાહાર દિવસ ચડ્યાબાદ તે વિઘ્નના નાશ થશે. એમ કહી તે મહાકાલીદેવી પોતાને સ્થાનકે ગયાં. પછી પ્રતિક્રમણ કર્યાબાદ ગુરુમહારાજ તે વિન્નને દૂર કરવાની ચિંતાથી ઘણાજ ઉત્સુક થયા. પછી થોડી રાત્રિ બાકી હતી ત્યારે ગુરૂમહારાજ ધૈય ના ત્યાગ કરી શ્રીવિનયસાગરજીઉપાધ્યાયને જગાડ્યા. તેઓ જાણ્યાબાદ ગુરૂમહારાજે તેમને કહ્યું કે, તમેા હુમણાજ સંઘપતિના તથ્યુમાં જઇને તે બન્ને ભાઇઓને અહી મારીપાસે લાવે? આ કાર્ટીમાં તમારે જરા પણ વિલખ કરવા નહી. પ્રતિક્રમણ પણ તમારે ત્યાંથી અહી પાછા આવ્યામાદજ કરવુ’.
હવે એવીરીતે ગુરૂમહારાજે આદેશ આપવાથી તે શ્રીવિનયસાગરજીઉપાધ્યાયજી પણ ગુરૂમહારાજની આજ્ઞાને મસ્તકે ચડાવીને તેજ ક્ષણે રાત્રિ હજી બાકી હાવા છતાં પણ સંઘપતિના તંબુમાં ગયા. મુનિઓમાટે ચાકીદારોના પણ અટકાવ ન હેાવાથી તેઓએ ત્યાં જઇ સુતેલા વમાનશાહને તુરત જગાડી ગુરૂમહારાજે કહેલા સદેશા કહી સ`ભળાવ્યેા. તે સાંભળી તે વમાનશાહે પણ પેાતાના હૃદયમાં આશ્ચર્ય પામી પેતાના બાંધવ પાંસહુને જગાડી ગુરૂમહારાજે કહેવરાવેલા સદેશા કહ્યો. પછી તે બન્ને ભાઇએ વચ્ચે પહેરીને તુરત તે શ્રીવિનયસાગર ઉપાધ્યાયજીની સાથેજ ગુરૂમહારાજ પાસે આવ્યા, તથા ગુરૂમહારાજને વાંદીને તેએ તેમની પાસે ખેડા, એવામાં પ્રાયે કરીને રાત્રિ પણ સ પૂર્ણ થવાથી પ્રભાત થવા લાગ્યા હતા. પછી તે ગુરૂમહારાજે તે બન્ને સઘપતિઓને કહ્યું કે, હું ઉત્તમ શ્રાવકો ! આજે અષ્ટમીની પતિથિ છે, માટે તમેા બન્નેએ આજે એકાશનપૂર્વક પૌષધવ્રત લેને અમારીસાથે પગે ચાલીનેજ ગમન કરવું. તે સાંભળી પાતાના હૃદયમાં અત્યંત ચિકત થયેલા તે અન્તે ભાએ ગુરૂમહારાજના વચનને પ્રમાણભૂત ગણીને, તથા પૌષધવ્રત આચરવાના ઉપકરણા મગાવી ત્યાં૯ ગુરૂમહારાજની પાસે બેઠા. પછી ગુરૂમહારાજે કહેલી વિધિમુજમ પૌષધવ્રત આચરીને તે બન્ને ત્યાં રહ્યા. એવામાં સક્રિય થયા, અને તેથી હુમેશના નિયમ મુજબ સકલસ ંધે ત્યાંથી પ્રયાણ કરવા માંડયુ. એવામાં શેઠને એસવાના હાથીના માવત તેમના તબુમાં તેઓ ન મલવાથી ગુરૂમહુારાજ પાસે બેઠેલા એવા તે બન્ને ભાઇએ પાસે તુરત આવી કહેવા લાગ્યા કે, હે બાપજી ! સઘળા સઘ ચાલતા થઇ ગયા છે, આપના
