________________
(૩૪૧ ) કિનખાબ તથા જરીયન કાપડની) માંડવી કરી, અને તેની અંદર વર્ધમાનશાહનું પદ્માસને બેઠેલું શબ મૂક્યું, તથા સેનેરી તંતુઓથી વણેલી ઘણી જ કિમતી શાલથી તેમના શરીરને આચ્છાદિત કર્યું. તે વર્ધમાનશાહનું ખ્યાસી વર્ષોનું આયુ થવાથી સુગધી ચૂર્ણ મેળવેલાં ઇતની ખાસી દીવીઓ પ્રકટાવી. રૂપામહોરોથી ભરેલી ખાસી થાળીઓ હાથમાં લઈને નોકરે તે માંડવીની આગળ ચાલવા લાવ્યા. ઢોલ, મૃદંગ, તાલ, કંસાલઆદિક વાજિત્રો પોતાના ગંભીર
સ્વરોથી આકાશમંડલને પૂરવા લાગ્યાં. તે શકના મેળાવડામાં નજદીકના ગામોમાંથી ચારણ આદિક ઘણા લેકે, ત્યાં આવી પહોંચ્યા. પછી સઘળા સ્વજન આદિક માણસે તે માંડવીને ઉચકીને ધીમે ધીમે મધ્યાહ્નસમયે સમુદ્રકિનારે આવ્યા, તથા ત્યાં તેઓએ ચંદનના કાષ્ટ વડે ચિતા બનાવી અને તે ચિતામાં તે વધમાનશાહશેઠના શરીરનો અગ્નિસંસ્કાર કર્યો. (આ સમયના બનાવનું વિસ્તારવાળું દયભેદક વર્ણન શ્રીઉદયસાગરજીએ કલ્યાણસાગરસૂરિજીના રાસમાં કરેલું છે. ગ્રંથ મહટ થવાના ભયથી તે અહીં લખ્યું નથી.)
એવી રીતે ત્યારપછી સનર દિવસો ગયાબાદ પદ્ધસિંહ અદિક કુટુંબના માણસોએ મળીને સમસ્ત કચ્છદેશ તથા હાલારદેશમાં વસતા સર્વ લોકેને પકવાન્નઆદિકનું ભોજન કરાવ્યું, અને એવી રીતનાં તે વર્ધમાનશાહશેઠના કારજનાં સર્વ મળી બારલાખ મુદ્રિકાએનું ખર્ચ થયું. પછી તેમના અગ્નિસંસ્કારની ભૂમિકા પર પદ્મસિહે ત્રણ લાખ મુદ્રિકાઓ ખર્ચીને એક વિશાલ વાવ બંધાવી. તથા તે વાવની નજદીકમાંજ છત્રિકા જેવા આકારવાળી એક દેરી બંધાવીને તેમાં શ્રી શાંતિનાર્થપ્રભુના ચરાની સ્થાપના કરી. પછી વર્ધમાનશાહનું અવસાન થયેલું સાંભળીને તે કચ્છદેશના મહારાજા રાવશ્રી ભારમલજીએ બે દિવસો સુધી પોતાના રાજ્યમાં શેક પાલ્યો તે અવસરે પણ પદ્મસિંહ શાહે ચારણોને પણ ઘણું દ્રવ્યદાન કર્યું. પછી તે અવસરે ત્યાં આવેલા સુંદરરૂપજીનામના પોતાના કુલગુરૂને (વજીવં. ચાને) પદ્ધસિંહશાહે સાત સુવર્ણની છાઓ તથા સુવર્ણનાં કડાં અને હાર આદિક આભૂષણે અને પાંચસે સેનામોહરા આપી. તે સુંદરરૂપજીનામના કુલગુરૂએ (પિતાની) મારવાડી ભાષામાં “વર્ધમાનપ્રબંધ” નામને વિસ્તારવાળે ગ્રંથ રચેલે છે. અને મેરૂજીનામના ચારણકવિએ પણ પોતાની ભાષામાં વર્ધમાનશાહના જીવનવૃત્તાંતનાં
