________________
(૧૯૬)
વિકા ચલાવે છે. પરંતુ તે વ્યાકરણ ભણેલેા છે કે નહિ, તે હુ જાણતા નથી. જો આપની આજ્ઞા હોય, તો હું તેને અહીં આપની પાસે તેડી લાવું, કેમકે તે મારી પિધ્ધાનવાળા છે. કારણ કે હું પણ તેને સુપાત્ર બ્રાહ્મણ જાણીને કોઇ કોઇ વખતે રસાઇની સામગ્રી આપીને લાડુ આદિક જમાડું છુ. તે સાંભળી ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, હે શ્રેષ્ઠિન ! ત્યારે તેા જરૂર તે બ્રાહ્મણને અમારી પાસે તમા તેડી લાવજો ! કેમકે આ ત્રણે ખાલમુનિએ વ્યાકરણના અભ્યાસના અભિલાષી છે. પછી તે રૂણાકશે પણ ગુરૂમહારાજને વાંદીને પેાતાની દુકાને ગયા, તથા પછી પોતાના એક નાકરને માકલી તે દેવપ્રસાદ બ્રાહ્મણને તેણે પેાતાની પાસે એટલાબ્યા. ત્યારે તે દેવપ્રસાદ પણ તે શેઠનું આમંત્રણ જાણીને તુરત ત્યાં આવ્યા, તથા રાહને આશીર્વાદ આપીને બેઠા. પછી શકે તેને પૂછ્યું કે, તમાએ કઇં વ્યાકરણના અભ્યાસ કર્યો છે કે નહી ? તે સાંભળી તેણે કહ્યું કે, વ્યાકરણના તા મેં ખૂબ અભ્યાસ કર્યાં છે, પરંતુ તેના અભ્યાસથી મારૂ દારિદ્ર દૂર થયું નહી. વળી આજે આધસાહેબને તે વ્યાકરણનુ શુ` પ્રયાજન આવી પડયું છે ? ત્યારે શેઠે કહ્યું કે, અમારા ગુરૂમહારાજ અહી નેલા છે, તેમની સાથે તેમના ત્રણ બાલશિષ્યા છે, તેઓને તમારી પાસે વ્યાકરણના અભ્યાસ કરવાની ઇચ્છા છે. તે સાંભળી તે દેવપ્રસાદે વિચાર્યું કે, ત્યારે ખરેખર મને દ્રવ્યદકની પ્રાપ્તિ થરો. એમ વિચારી તેણે કહ્યું કે, હે શેઠજી ! તે બાશિષ્યાને ખુશીથી વ્યાકરણના અભ્યાસ કરાવીશ. પછી તે રૂણાકરો પણ તે દેવપ્રસાદ બ્રાહ્મણને ગુરૂપાસે લાવ્યા. પછી તે દેવપ્રસાદે પણ ગુરૂમહારાજને વાંદીને આશીર્વાદને કાવ્ય કહ્યો. ત્યારે તેના વચનની ચતુરાઇથીજ ગુરૂમહારાજે જાણ્યું કે, ખરેખર આ બ્રાહ્મણ વિદ્વાન્ લાગે છે, પછી ગુરૂમહારાજે તેની પરીક્ષા કર્યાબાદ તેને વ્યાકરણઆદિક શાસ્ત્રોમાં પારગામી જાણ્યો. પછી તે દેવપ્રસાદ બ્રાહ્મણ ગુરૂમહારાજના કહેવાથી હમેશાં તે બાશિષ્યોને ભણાવવામાટે પ્રભાતથી માંડી એક પાહારસુધી ત્યાં ઉપાયે આવવા લાગ્યો. તથા તે ફણાકરોડ પશુ ગુરૂમહારાજના કહેવાથી તે દેવપ્રસાદભ્રાહ્મણને હંમેશાં ચાર માણસા ભેાજન કરી શકે તેટલાં ધાન્ય તથા ધૃતસ્માદિક પેાતાની ૬કાનેથી આપવા લાગ્યા. તેથી ખુશી થયેલા તે દેવપ્રસાદ પણ હુ
