Book Title: Jain Shasan 2008 2009 Book 21 Ank 01 to 48
Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir
View full book text
________________
અજબ અર્જુન માળી
૧૦૮ ધર્મ કથા જૈન શાસન (અઠવાડિક) વિશેષાંક - તા. ૪-૧૧-૨૦૦૮, મંગળવાર
વ - ૨૧ - અંક - ૧
ઉત્તર આપતાં સુદર્શને કહ્યું, “મા ! અહીં પધારેલા ભગવંતના ક્યાં સુધી દર્શન ન થાય ત્યાં સુધી જળ પણ કેમ ગ્રહણ થાય? તાત! ચિંતા કરશો નહીં, હું જાઉં છું, ધર્મના પ્રતાપરૂડાછે.”
- સુદર્શન ગામના દરવાજે પહોંચ્યા. દરવાને તેમને રોકવા પ્રયત્ન કર્યો. પણ સુદર્શન ગમેતેમ દરવાનને સમજાવીદરવા બહાર નીકળી ગયા. કેટલાક લોકો અને દરવાન બાજુના કોટ ઉપર ચડી હવે શું થશે તે જોવા લાગ્યા.
સુદર્શન થોડે આગળ ચાલ્યા ત્યાં તેમણે ઘોર ગર્જના સાંભળી અને સાક્ષાત્ નર-પિશાચ જેવા અર્જુનમાળીને મુદ્રગર ઉપાડી સામેથી દોડી આવતો નિહાળ્યો. ભયંકર બીહામણું અને મેલું ચીંથરેહાલ તેનું શરીર હતું. સુદર્શન તરત વસ્તુસ્થિતિ સમજી ગયા. ખેશથી જમીન પૂંજી પરમાત્મા તરફ મુખ કરી ભાવપૂર્વક વંદના કરી સર્વજીવરાશિ ખમાવવા લાગ્યા. જ્યાં સુધી ઉપસર્ગ શાંત ન થાય ત્યાં સુધી કાયા-માયા બધું વોશિરાવી દીધું અને કાઉસગ્ગ ધ્યાને રહી નવકાર મંત્રનું રટણ કરવા લાગ્યા. માર માર કરતો અર્જુન માળી આવ્યો અને ધ્યાનમાં મગ્ન સુદર્શનને જોતા જ ઠરી ગયો. મંત્રપ્રભાવે જેમ સર્પનું વિષ ઊતરી જાય તેમ તેના શરીરમાંથી યક્ષનાસી ગયો. અર્જુન માળી ધરતી પર ઢળી પડ્યો. થોડી વારે ચેતના આવતાં તેણે સુદર્શન પૂછ્યું, શેઠ! તમે કોણ છો?' સુદર્શને કાઉસગ્ગ પારી જવાબ આપ્યો, “હું ભગવાન મહાવીર દેવનો શ્રાવક છું. પ્રભુજી અહીં સમીપમાં પધાર્યા હોઈ હું તેઓશ્રીને વાંદવા જાઉં છું. તું પણ મારી સાથે ચાલ, તને ઘણો લાભ થશે.”
૨ અર્જુન માળીના ભાવ જાગ્યા. કરેલાં કર્મો હળવાં કરવાનાં હતાં. તે પ્રભુ પાસે આવવા સંમત થયો અને બન્ને જણ પ્રભુ મહાવીરના સમોસરણ
પાસે આવી પહોંચ્યા. વંદનાદિ કરી ઉચિત જગ્યાએ બેઠા. પ્રભુજી ફરમાવતા હતા કે - “આ મોહાંધ સંસારમાં મનુષ્યનું જીવન, આર્યદેશમાં જન્મ, શ્રદ્ધા, ગુરુવચન-શ્રવણની સગવડ, વિવેક, મોક્ષમહેલનાં પગથિયાંની શ્રેણિ. જેવું આ બધું આતે સુકૃત કર્યું હોયતો જ મળે છે.” ઈત્યાદિ દેશના સાંભળી. સુદર્શન વ્રત-પચ્ચકખાણ આદિ લઈ, પ્રભુજીને વંદન કરી પાછા ફર્યા, પણ અર્જુનમાળીએ પાપોની નિંદા કરવાપૂર્વક દીક્ષા લીધી. તે જ વખતે પરમાત્મા સમક્ષ તેમણે પ્રતિજ્ઞા કરી કે જીવનભર છઠ્ઠ (બે ઉપવાસ)ને પારણે છઠ્ઠકરવો.
દીક્ષા બાદ અર્જુન માળી પારા ના દિવસે વહોરવા જતા ત્યારે તેમને લોકોનો તિરસ્કાર સહન કરવો પડતો અને લોકો કહેતા કે “આ એ જ હત્યા એ છે કે જેણે મારા માતા-પિતાને મારી નાખ્યા હતા.” તેમ કોઈ મા, ભાઈ, બહેન, પુત્રાદિના ઘાતક કહી બોલાવતા અને અપમાનભર્યા શબ્દો બોલી રંજાડતા. છતાં અર્જુન મુનિ સમતા રાખતા, કોઈ પ્રત્યે મનમાં પણ અપ્રીતિ થવા દેતા નહીં, અને જે કંઈ ઉપસર્ગ થતા તે શાંતિથી સહી લેતા. આમ, ઉત્તમ કોટિનું તપ કરતાં અને ભાવના ભાવતા એ મુનિએ છ માસ પછી અનસન કર્યું.
પૂરા છ માસ રોજ સાત સાત જીવોની હત્યા એટલે કે એક મહિનાના ૩૦ દિવસ એટલે મહિનાના ૧૮૦ દિવસ રોજની ૭ હત્યા એટલે ૧૨.૦ જીવોની હત્યાનું પ્રાયશ્ચિત છ માસ સુધી કરી કેવળજ્ઞાન પામી . પંદર દિવસના અનસન બાદ કાળ પામીમોક્ષગયા. છે . આ માટે જ શાસ્ત્રકાર મહારાજા ફરમાવે
કે શાસ્ત્ર શ્રવણથી જ્ઞાન, શાનથી વિજ્ઞાન એ 9 4 રીતે ક્રમશઃ પચ્ચકખાણ, સંયમ, ૫, નિર્જરા
અને છેલ્લે મોક્ષ થાય છે:
