________________
મુનિશ્રી હવે તે માર્ગમાં સડસડાટ ચાલ્યાં જાય છે. ગયાં. શિષ્યની સામે જોયું. જખ માંથી જે લેહી આચાર્ય વિચાર કરે છે “હવે કે સીધું ચાલે ટપકતું હતું તે જાણે અમૃત ટપક હોય તેવું છે? કેવો છે દાંડાને ચમત્કાર?”
જણાયું. શિષ્યના મુખારવિંદ ઉપર દિવ્ય તેજ મુનિશ્રી તે હૃદયમાં ગુરૂભક્તિના અને આત્મ- ઝળહળતું જણાયું. ગુરૂદેવ શિષ્યના ચરણે નમી કલ્યાણનાં વિચારો કરતાં કરતાં ચાલ્યાં જાય છે. પડ્યાં અને કરેલાં અપરાધની ક્ષમા માંગવા લાગ્યા. ગુરૂદેવને થયું લાવને પુછું તે ખરે કે હવે કેમ “અહે! આપને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થયેલું છે ? સીધું ચાલે છે? રસ્તે તે હજી એને એ જ છતાં હું આપની આશાતના કરી હ્યો છું. મને છે.” એમ જ્યારે ગુરૂદેવે શિષ્યને પૂછયું ત્યારે ક્ષમા આપો.” શિષ્ય બન્ને હાથે ગુરૂને ખભેથી વિનયી શિષ્ય જવાબ આપ્યો “ગુરૂદેવ, આપના જ પકડીને ઉભા કર્યા અને બેલ્યાં “ગુરૂદેવ આપ જ પસાયે ચાલું છું.”
ખરા મારાં તારણહાર છે. આપને પસાથે જ ગુરૂમહારાજ કેંધી તે હતાં જ, પણ સાથે આ જ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું છે.” ધન્ય છે એ આત્માને ! શાસનના રહસ્યને જાણનારાં હતાં, વિદ્વાન હતાં, હતા એ સંસારના લગ્ન સમામાં. ભાવીએ સરળ પણ હતાં. ગુરૂએ કહ્યું “શું તમને કંઈ જ્ઞાન તેને બનાવ્યા સંયમના મગ્નમાં–ને સંયમ લઈ પ્રાપ્ત થયું છે?” શિષ્ય જવાબ આપે. કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કર્યું. ભાગ્યશા લીએ મશ્કરી “ગુરૂદેવ ! આપના પસાથે જ જ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું છે” ઘણુ જ પ્રકારે થાય છે, ભાગ્યે જ કોઈ એવી ચંડરૂદ્રાચાર્ય તુરત જ ખભા ઉપરથી નીચે ઉતરી મશ્કરી થાય છે જે આત્માને ધન્ય બનાવી જાય છે.
આચાર્યશ્રી જીતેન્દ્રસૂરીશ્વરજી મ સા ની જીવનપ્રભા અંગે
રાજસ્થાન આદિના દરેક ગામોના જૈન સંઘે તેમ જ પરિચયમાં આવનાર ગુરૂભકતને............
સ્વ. પૂજ્ય આચાર્યશ્રી જિનેન્દ્રસુરીશ્વરજી મ. સાની શુભ નિશ્રામાં આપને ત્યાં શ્રી અંજનશલાકા-પ્રતિષ્ઠા મહેસવો, ઉપધાન તપ, છરી પાળતા સંધ, ચાતુર્માસ દ૨ભ્યાન માસ કાર્યો વગેરેની સઘળી માહિતી, ફેટાએ તેમ જ તે પ્રસંગે છપાયેલ મહેસિવ પત્રિકાઓની નકલ તુરત જ નીચેના કેઈપણ સ્થળે એકલી આપવા વિનતી છે. મોકલનારે પોતાનું સરનામું સાથે જણાવવું, જેથી તેને ઉપયોગ થયે, પરત કરી શકાય. (૧) “જૈન” સાપ્તાહિક વડવા, ભાવનગર (૨) શા ચુનીલાલ ગાંડાભાઈ
૪૮૭–૧૧ જેકેર મારકેટ, રેવડીબજાર, અમદાવાદ-૨ (૩) શા કરતુરભાઇ મહેન્દ્રકુમાર
૭, મસ્કતી મારકેટ, અમદાવાદ-૨
Bi a> Aa) BE
.
is
માનE E
દર
૪૮૦]
[ પયષણાંક
