________________
મારા હાજા ગગડી જાય છે. હવે અહીં મૃત્યુ ન આવે તેવું અમરપણું તું મને લખી દે. તે મારી પ્રાર્થના છે.”
ઈશ્વરે તેની આ પ્રાર્થના સાંભળી કે નહિ તે ખબર નથી. પણ તે કાળક્રમે મૃત્યુ પામ્યો. હવે તે દેવ બન્યો. દૈવી અપ્સરાઓ સાથે રત્નોનાં વિમાનો, અપાર વૈભવ જોઈને તે અવાક્ થઈ ગયો, તેણે તુરંત ઈશ્વરનો આભાર માન્યો. “હે કૃપાળુ ખરેખર તું ખૂબ કૃપાળુ છે, તેથી જ મારી ગત મનુષ્ય ભવમાં કરેલી અમરત્વની પ્રાર્થના ન સાંભળી, ત્યાં તો મારી પ્રાર્થના સાંભળીને તેં મને અમર બનાવી દીધો હોત તો આ અકલ્પનીય દેવી સુખો હું શું પામી શકત ? પણ કૃપાળુ, હવે તું અહિ તો મારી પ્રાર્થના સ્વીકારવાનું ન જ ચૂકતો. આ જીવનનો અંત તો મને ન જ ખપે.”
આવી અધીરાઈ જોઈને હવે ઈશ્વરથી ન રહેવાયું. “મારી કૃપાળુતાના આટલા પરચા પછી પણ એ જ ગાંડી અધીરતા ? અહીંની અમરતા માટે તું પ્રાર્થના ભલે કરે, પણ તો તારે ફરી મારો આભાર માનવો પડશે, કારણ કે આ તારી પ્રાર્થના પણ હું સ્વીકારવાનો નથી. આનાથી પણ ઉન્નતતમ એક જીવન છે. જ્યાં સુખ સર્વત્ર છવાયું છે. પ્રત્યેક પળે અસીમ આનંદની અનુભૂતિ તે પરમ જીવનમાં રહેલી છે. ત્યાં સર્વ શોક, વિષાદ અને દુઃખનો અભાવ પ્રર્વતે છે. તે જીવનનો અલૌકિક આનંદ કોઈ રત્નો, રાજ્ય કે ઝવેરાતથી સરખાવી શકાય તેવો નથી. ત્યાંના સુખને કોઈ ઉપમા અને અલંકારોથી નવાજી શકાય તેવું નથી. પરમ અને અલૌકિક સિવાય કોઈ વિશેષણોથી તેને બિરદાવી શકાય તેમ નથી. તે પરમ જીવનની તને પ્રાપ્તિ કરાવ્યા બાદ તારી પ્રાર્થના હું સાંભળીશ. તે અનંત સુખની સાથે અમરતાનું ભેટનું પણ હું તને ધરીશ. પણ તે પહેલા તારી લાખો આજીજીઓને કુકરાવીને પણ કડવું છતાંય મીઠું મોત તને ચખાડીશ જ.”
આ વાર્તા સાંભળી ત્યારથી મનમાં ઠસી ગયું છે કે કુદરતની કરૂણા છે માટે જ મોત આવે છે. મૃત્યુ પણ પરમ કૃપાળુ પ્રકૃતિનો દિવ્ય ઉપહાર
હૃદયકંપ છે ૧૦૪
