________________
આ સભાને “સાદડી' નામ આપવામાં આવે છે.
દુનિયામાં ક્યારેક એવા કોક સજજન પુરુષો મળે છે, જે મારા સ્વાગતની ભરપૂર તૈયારીઓ કરી રાખે છે. જે દિવસે આમંત્રણ પત્રિકા પાઠવી (એટલે કે જન્મ થયો, ત્યારથી મારા સત્કારની ભવ્ય તૈયારીઓમાં લાગી જાય છે. જીવનનાં આંગણાંમાં મને સત્કારવા સાધનાની મનોહર રંગોળીઓ પૂરવા મંડે છે, તપ અને ત્યાગનાં, જ્ઞાન અને ધ્યાનમાં, દયા અને દાનનાં નયનમનોહર તોરણીયા લટકાવે છે, સુકૃત્યોનું સ્વાદિષ્ટ ભાથું તૈયાર કરી રાખે છે. દુનિયામાં ક્યારેક તો કોક મારું સ્વાગત કરનારું પાકે છે, તે એક મારે મન જબ્બર આશ્વાસન છે.
અને હું પાછો સત્કારનો લાલચુ અને લોલુપી નથી કે જ્યાં ખૂબ સારો સત્કાર મળે છે ત્યાં વારંવાર મુલાકાત લીધાં કરું. ઉલટું, મને તે સત્કાર અને સન્માનથી શરમ ઉપજે છે. અને કોક વિરલ વ્યક્તિ તો મારો અતિ ભવ્ય સત્કાર કરે અને મારા સત્કાર માટે “નિર્વાણ' મહોત્સવનું આયોજન કરે, તો હું એટલો બધો શરમાઈ જાઉં છું કે તે વ્યક્તિના આંગણે ક્યારેય બીજીવાર નહિ આવવાના હું શપથ લઉ છું. મારો આ લજા અને લઘુતાનો ગુણ પણ કેવો મહાન છે!
મારી દર્દભરી દાસ્તાન સાંભળીને તમારા હૈયામાં મારા પ્રત્યે સહાનુભૂતિ ઉપજી હશે. ઠેર ઠેર થતી મારી અપમાનિત દશા પ્રત્યે તમને દયા ઉપજી હશે. તો, જો લોકો તમારું સાંભળે તો મારું અપમાન નહિ કરવા અને યોગ્ય સત્કાર કરવા લોકોને તમે સમજાવજો.
અને, લોકો કદાચ તમારું ન સાંભળે તો પણ, મુરબ્બી તમે તો એટલી મને હૈયાધારણ આપો કે, તમે તો મારું અપમાન નહિ જ કરો. કારણકે, તમારું આમંત્રણ પણ મારી ડાયરીમાં નોંધાયેલું પડ્યું છે. એટલે ક્યારેક તમારા આંગણે પણ હું ટપકવાનો છું.
હું જીવું છું હયકંપ { ૧૫૪
