Hridaykamp

Author(s): Muktivallabhvijay
Publisher: Pragna Prabodh Parivar

Page 161

વ્યક્તિને ભૂતકાળ બનાવી દેતો ભવિષ્યકાળ એ મૃત્યુ. જીવનની કિતાબનું આખરી મુખપૃષ્ઠ એ મૃત્યુ.
વિરાટ પ્રશ્ન સમા જીવનનો સાચો ઉત્તર એ મૃત્યુ. કોઈએ તેને જીવનની દીક્ષા કહીને ઓળખાવ્યું છે. કોઈએ તેને જૂનાં વસ્ત્રો ઉતારીને નવીન વસ્ત્રો પહેરાવતી પરિચારિકા કહીને ઓળખાવ્યું છે. જે મૃત્યુની ઉપેક્ષા ટાળે છે, તેનું જીવન ભવ્ય બને છે. મૃત્યુ અંગે જે સતત સભાન રહે છે, તે મૃત્યુ પળની બેભાન અવસ્થામાં પણ સભાન હોય છે.
જીવનને જીવતું રાખવાનો એક સુંદર કિમીયો છે, મૃત્યુની યાદ. માનવી પાસે એક અનોખી કલ્પનાશક્તિ છે. કલ્પનાથી તે બસો માઈલ દૂરની ઘટનાઓનો પણ ખ્યાલ કરી શકે છે. સ્કુલમાં ભણતો વિદ્યાર્થી ડોક્ટર બનવાના મનોરથોમાં રાચે છે ત્યારે ૧૫-૨૦ કે ૨૫ વર્ષ પછી કોઈ વિશાળ હોસ્પિટલનાં ઓપરેશન થિયેટરમાં સફળતાથી ઓપરેશનો કરીને એક ઉજ્જવળ કારકિર્દીને પામેલા નિષ્ણાંત ડોક્ટર તરીકે પોતાની જાતને કલ્પનાનાં દૂરબીનમાં રોજ જોતો હોય છે. વેપારની હાટડી ખોલવાની યોજના વિચારી રહેલો વેપારી ભવિષ્યના એક ધીકતા શો-રૂમ તરીકે પોતાની દુકાનની કલ્પના કરીને મનમાં આનંદ માણે છે.
નહિ બનેલી ઘટનાને કલ્પનાનાં ચક્ષુથી નિહાળી શકાય છે. દૂર બનેલી ઘટનાને કલ્પનાનાં ચક્ષુથી જોઈ શકાય છે. મૃત્યુને જીતવાનો આ સુંદર ઉપાય છે, કલ્પનાદર્શન. મૃત્યુને માણવાનો આ સચોટ ઉપાય છે, કલ્પનામાં મૃત્યુદર્શન. ૫, ૧૦, કે ૧૫ વર્ષ પહેલાના લગ્ન પ્રસંગની વિડિયો ફિલ્મ મેરેજ એનિવર્સરીના દિવસે લોકો ખાસ જુએ છે. જન્મોત્સવની, વિવાહોત્સવની કે વરઘોડાની કે સન્માન સમારંભની ફિલ્મ નિહાળીને ભૂતકાળને લોકો તાજો કરે છે. તેમ ૫, ૧૦, કે ૧૫ વર્ષ પછી બનનારી મૃત્યુ નામની ઘટનાને પણ કલ્પનાની વિડિયો સ્ક્રીન પર રોજ જોવા જેવી છે.
ચાલો આજે સાથે મલીને એ પળને નિહાળીએ જેથી એ પળ ભવ્ય
હૃદયકંપ ૧૫