________________
(કોઈક શરમથી-તો કોઈક આપણે ઉપાડશું તો આપણી કોઈક ઉપાડશે એ અપેક્ષાથી.)
આખરે ચાર જણ તૈયાર થાય છે. અગ્નિની ખોખરી હાંડલી ને ઘઉનો પીંડ તૈયાર છે. મોટો દીકરો અસહ્ય આઘાત લાગ્યાનો ઢોંગ કરે છે. આખરે સૌ નાના દીકરાને હાંડલી ઉપાડવા આદેશ કરે છે. નફફટ બનીને બે મોટા દીકરાની મનોદશાને વાચા આપે છે. “આવી હાંડલી ઉપાડીને ગામ વચ્ચે ફરતા મને શરમ આવે.”
કેટલાક ડાહ્યા માણસો “ઈલેક્ટ્રિક સિમેટ્રી'માં લઈ જવાનું સોલ્યુશન આપે છે.
કેટલીક ડોશીઓની વિરોધની પીપૂડી.... સૌના “No Time' ની બૂમરાણથી પીપૂડી દબાઈ જાય છે. આખરે ઈલેક્ટ્રિક સિમેટ્રીમાં લઈ જવાનો નિર્ણય..... હાંડલી ઉપાડવાનો પ્રોબ્લેમ સોલ્વડ. ઠાઠડી ઉપડે છે....રડારોડ વધે છે. આંગણામાંથી છાતી ફૂટવાનો જોરદાર અવાજ.
સ્મશાનયાત્રાનો પ્રારંભ. રસ્તામાં કામ ધંધે જતા કેટલાક માણસો તારા શુકન પામીને હરખાય
સ્મશાનમાં ઈલેક્ટ્રિક ભઠ્ઠીને તારો દેહ સોંપાય છે. દૂરના સ્વજનો વીખરાય છે. અંગત સ્વજનોએ રોકાવું પડે છે. સ્મશાનના માણસને થોડી થોડી વારે પૂછપરછ “કેટલી વાર ?”
માણસ ભઠ્ઠીની બારી ખોલીને જુએ છે, અને મુદતો આપતો જાય છે.
હૃદયકંપ છે ૧૪૮
