________________
તું સચ્ચિદાનંદ છે. આ સર્વ જગત મિથ્યા છે, તું જ સત્ છે. અહીં સર્વત્ર અજ્ઞાનનો અંધકાર છે, તું જ ચિત્ છે, તું જ જ્ઞાનકુંજ છે. જગત દુઃખ અને વિષાદનું ધામ છે, તું જ આનંદમય છે. ત્યાં ધમાચકડી નથી. ધાંધલ નથી, ધમાલ નથી, દોડાદોડી નથી. તારો નિરવધિ આનંદ ત્યાં ઊછળી રહ્યો છે.
બારણાં બંધ કરીને તું અંદર જ ભરાઈ જા. આત્માના અતલ ઊંડાણમાં જ તું પેસી જા. બદામના કવચમાંથી બદામ નીકળે તેમ કર્મના આવરણોમાંથી પરમાનંદનું મહાનિધાન આવિર્ભાવ પામશે. જેમ ખાણમાંથી રત્ન પ્રગટે તેમ ત્યાંથી જ મહાનંદ નીકળશે.
મહાયોગીઓએ તેને ત્યાંથી જ ખોળ્યો છે. શ્રી મહાવીરે પણ તેને ત્યાંથી જ પકડ્યો છે. સર્વ સિદ્ધોએ તે મહાનિધાન આત્માની ખાણમાંથી જ મેળવ્યું છે.
બાકી પરપદાર્થોમાંથી તે “પરમ'ની શોધ તો નરી મૂર્ખતા છે. ઠંડક માણવી હોય તો હિમગિરિ પર જવું પડે કે બરફની પાટ પર સોડ તાણવી પડે. અગ્નિમાં હાથ નાંખે તેને ઠંડક ક્યાંથી મળે? જીવન જોઈતું હોય તેણે વિષની દોસ્તી ન જ કરાય. સુગંધનો ચાહક રણમાં રખડે તો તેને સુગંધ ન મળે. ત્યાં તો કાંટા જ મળે. તેણે તો બગીચાના ફૂલ પાસે જ દોડવું પડે અને મહાનંદનો આશક પણ પુદ્ગલો પાસે જઈને બારણું ન ખખડાવે, તેને તો મરજીવા બનીને આત્માના અતલ ઊંડાણમાં જ ડૂબકી માસ્વી પડે. નશ્વરના મેળામાં અવિનાશી હાથ ન લાગે.
દુનિયામાં બધું “અનિત્ય છે, સઘળુંય ક્ષણભંગુર છે, તે જોઈનેજાણીને ભય પામવાનું નથી. હતાશાની'ય જરૂર નથી. માથે હાથ મૂકીને કોઈ ઊંડા નિસાસા નાંખવાની જરૂર નથી.
જગતથી જુદા થયા પછી કાંઈક એવું જડે છે, જેને કાટ લાગતો નથી, જે કરમાતું નથી, જે માંદુ પડતું નથી, જેને ઓક્સિજનના બાટલા
હથકંપ છે ૧૩૫
