________________
રાજાઓને તો બળજબરીથી બાંધીને મોકલવા પડતા, આ હસતો હસતો સ્વેચ્છાએ જવા તૈયાર થયો. ત્યાં પહોંચવાની તેને ઉતાવળ હતી. તેનું આ વર્તન સહુને વિસ્મયની સૃષ્ટિમાં ખેંચી ગયું. સહુનું વિસ્મય એક મોટો પ્રશ્ન બનીને તેની સામે ઊભું રહ્યું. “બધા ત્યાં જવા રડતા અને તમે હસો છો તેનું કારણ ?”
“કારણ એ જ છે કે, પાંચ વર્ષ પછી મારે જવાનું છે તે મને ખ્યાલ હોવાથી મેં મોજશોખ ન માણ્યા, પણ પાંચ વર્ષ બાદ જ્યાં જવાનું છે, ત્યાં વૈભવશાળી નગર વસાવી દીધું. મારી સત્તાનાં સામર્થ્યથી ત્યાં વિશાળ જનસંખ્યા, બગીચાઓ, ક્રીડાંગણો, નાટ્યગૃહો, બંગલાઓ આદિથી સુશોભિત અલ્કાપુરી જેવી નગરી મેં ઊભી કરી છે. ત્યાંની પ્રજા મારા સત્કાર માટે ઉત્સુક છે. હું ત્યાંનો રાજા બનીશ. હવે તમે કહો, મને ત્યાં જવાની ઉતાવળ અને આનંદ કેમ ન હોય ?''
મૃત્યુની પળને સતત નજર સમક્ષ રાખીને સાબૂત બનેલા ચાલાક આત્માઓ આવી તૈયારીઓ કરી રાખે છે. પછી તેને મૃત્યુ પૂજવી શકતું નથી. કૃતાંત તેને ગભરાવી શકતો નથી. યમ તેને ડરાવી શકતો નથી. પિતૃપતિ તેને અકળાવી શકતો નથી.
ભારતમાં ક્યાંક વિદ્યમાન અમર તળાવની વાત સિકંદરે સાંભળેલી. તેથી બાદશાહને પણ તે તળાવનું પાણી પીને અમર થવાના કોડ જાગ્યા. ઘણી શોધ ચલાવીને તે પેલા તળાવ પાસે પહોંચ્યો. તે તળાવનું પાણી પીવે તે પહેલા જ તળાવના મગરમચ્છોએ એને અટકાવ્યો...
- “હે વીર ! રખે આ તળાવનું પાણી પીતો, અમેય પીધું. બાલ મટીને યુવાન બન્યા, યુવાન મટીને વૃદ્ધ બન્યા અને વૃદ્ધત્વ પૂર્વકનું શાપ રૂપ અમરત્વ ભોગવી રહ્યા છીએ. ઈચ્છીએ છીએ અને પ્રાર્થીએ છીએ, તોય મોત મળતું નથી. તારે અમર થવું હોય તો પહેલાં તારા યૌવનને સ્થિર બનાવી છે. અહીંથી થોડે દૂર યૌવનવન છે. તે વનનું ફળ જે ખાય છે, તેનું યૌવન શાશ્વત બની જાય છે. તેનું ફળ આરોગીને પહેલા તું તારા
હથકંપ છે ૧૦૨
