________________
આઠમું : : ૩૧ :
જ્ઞાનોપાસના ભાન ન હોય ત્યાં વ્યાધિ કેડે કેમ મૂકે? એટલે બીજા દિવસે ઝાડા શરૂ થયા. રાજાએ તેને પણ ઉપચાર કરાવ્યો અને જેમ તેમ કરીને ઝાડા બંધ કરાવ્યા. પણ “ભૂત મરે અને પલિત જાગે તેમ ઝાડા બંધ થતાં તેને તાવ લાગુ પડ્યો અને તેથી મસ્તક તથા કમ્મરની અસહ્ય વેદના અનુભવવા લાગ્યો. રાજાએ તેને પણ ઉપચાર કરાવ્ય અને મહામહેનતે સાજે કર્યું. “ઉદ્યમ વડે શું નથી થતું?”
હવે શરીરે કંઈક ઠીક થયેલ તે ભિખારી એક દિવસ વૈદ્યને ઘેર ગયો. ત્યાં દવાની મેળવણીથી સુગંધી બનેલી એક વસ્તુ તેના જેવામાં આવી એટલે ઉપાડીને તરત જ સુંઘી. તે જઈને વૈદ્ય બેલી ઉઠ્યો કે “તેં આ શું કર્યું? આ તે તીવ્ર વિપાકથી ગેરવતાને પામેલું ભયંકર વિષ છે અને સુંઘવા માત્રથી પ્રાર્થના સર્વ સુખને નાશ કરે છે, માટે તારે બચવું હોય તે આજથી રસ વિનાનું લખું સૂકું ભજન કરવું, સામાન્ય પાણી પીવું, જીર્ણ અને ફાટેલાં વસ્ત્રો પહેરવાં, ભેગને ત્યાગ કરે, પરીષહ સહન કરવા અને અનિયમિત વસવું. જે તું આ જાતની મર્યાદામાં રહીશ તે જીવતે રહીશ, અન્યથા મરણ પામીશ. જેના પરિણામની જેમ ઔષધના પરિણામે પણ ઘણું વિચિત્ર હોય છે.”
જીવિતવ્યની આશાવાળા એ ભિખારીએ વૈદ્યની સલાહ કબૂલ રાખી અને તે પ્રમાણે વર્તવા લાગ્યા. આ જોઈને રાજાએ કહ્યું કે યતિના આચાર જે આ દુષ્કર આચાર તું પાળી રહ્યો છે તે દીક્ષા જ લઈ લે કે જેથી તારે આ ભવ
