________________
ધમધ-ચંથમાળા
: પ૨ :
: પુષ્પ
આપી પણ પછી મનમાં વિચાર કરવા લાગ્યા કે “હું બહુ ભણે તે મારા માથે આ કાયમની કડાકૂટ આવી, જ્યારે મારા મોટા ભાઈ કાંઈ ભણ્યા નથી તે કેઈ તેમને પૂછવા જતું નથી તેથી તેઓ ભેજન અને શયન સુખપૂર્વક કરી શકે છે; માટે અભણ રહેવામાં જ સાર છે.”
આ વિચાર કરીને તેમણે બીજા દિવસથી સાધુઓને વાચના આપવી બંધ કરી દીધી અને મનથી નિશ્ચય કર્યો કેભણેલું બધું ભૂલી જઈશ તથા નવું કંઈ પણ ભણશ ભણાવીશ નહિ. આ અશુભ નિશ્ચય કરવાથી તેમણે તીવ્ર જ્ઞાનાવરણય કર્મ બાંધ્યું અને બાર દિવસ સુધી મૌનપણું પાળીને ખોટી વિચારણાનું પ્રાયશ્ચિત્ત લીધા વિના જ મરણ પામ્યા. હે રાજન ! તે આચાર્ય મહારાજને જીવ તારો વરદત્ત કુંવર થયો છે. તેણે પૂર્વ ભવમાં તીવ્ર જ્ઞાનાવરણીય કર્મ બાંધેલું હેવાથી તેને અક્ષર પણ આવડતું નથી અને કેઢિયે થયેલ છે.”
ગુરુમહારાજના મુખથી પિતાને આ વૃત્તાંત સાંભળીને તે વરદત્ત કુમારને પણ જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું અને તે મૂછવશ થયા. તેમાં ગુરુમહારાજના કહ્યા મુજબ જ સઘળી બીના જોવામાં આવી. પછી મૂછમાંથી જાગૃત થઈ તેણે ગુરુમહારાજને કહ્યું કે-“હે ભગવંત! આપે કહેલ બીના સત્ય છે.”
પછી તેને ઉપાય પૂછતાં ગુરુમહારાજે તેને પણ જ્ઞાનપંચમીનું આરાધન કરવા કહ્યું. આ વખતે બીજા પણ ઘણું લોકેએ જ્ઞાનનું માહામ્ય સાંભળીને તેની આશાતના ન કરવાને તથા યથાશક્તિ આરાધના-ઉપાસના કરવાનો નિર્ણય કર્યો.
