________________
આઠમું :
પ૧ :
જ્ઞાને પાસના - હવે તે વખતે વંદન કરવા આવેલા અજિતસેન રાજાએ પણ પિતાના પુત્રને કેહને રેગ કેમ લાગુ પડ્યો? તથા તે અક્ષર પણ કેમ ન ભણી શકે? તેનું ગુરુને કારણ પૂછ્યું. એટલે ગુરુએ તેને પૂર્વભવ કહ્યઃ
આ જંબુદ્વિપના ભરતક્ષેત્રમાં શ્રીપુર નામે નગર હતું. તે નગરમાં વસુ નામે એક શ્રીમંત શેઠ વસતે હતા. તેને વસુસાર અને વસુદેવ નામે બે પુત્ર હતા. એક વખત આ બંને પુત્રે રમતાં રમતાં વનમાં જઈ ચડ્યા, જ્યાં પુણ્યના યુગથી સાધુ મહાત્માને મેળાપ થયે અને તેમના ઉપદેશથી વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન થશે. એટલે તેમણે ઘેર આવી માતા-પિતાની સંમતિ લઈ ગુરુમહારાજ આગળ દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
વનમાંહે રમતા રાય બાંધવ, પુણ્યને ગુરુ મળ્યા; વૈરાગ્ય પામી ભાગ વામી, ધર્મ પામી સંવર્યા.
તેમાં નાના ભાઈ વસુદેવે શાસ્ત્ર-સિદ્ધાંતને સારી રીતે અભ્યાસ કર્યો અને ઇદ્રિયદમનપૂર્વક આત્મસાધના કરી, અનુક્રમે આચાર્યનું પદ મેળવ્યું. પછી તેઓ સારણ, વારણા, ચણા અને પરિચયણ કરતાં પાંચ સે મુનિઓને સંભાળવા લાગ્યા.
લધુ બાંધવ રે, ગુણવંત ગુરુ પદવી લહે;
પણસય મુનિને રે, સારણ વારણ નિત દિએ. હવે એક વખત વસુદેવસૂરિ પિરિસી ભણીને સંથારે પિસ્યા અને ઊંઘવાની તૈયારી કરતા હતા ત્યારે એક સાધુએ આવીને વાચના માગી. એથી તેમની નિદ્રામાં ખલેલ પહોંચી અને તેઓ ખૂબ અકળાઈ ગયા. તેમણે સાધુને વાચના તે
