________________
આઠસ
: ૭૧ :
જ્ઞાનાપાસના
અને છે અને તેના લીધે મહાદોષા, મહાઆશાતના અને સર્વજ્ઞની આજ્ઞાના ભંગ વગેરે ઢાષા પ્રાપ્ત થાય છે; તથા ક્રિયાના ભેદ થવાથી માક્ષના અભાવ થાય છે. અને માક્ષના અભાવ થતાં સાધુ તથા શ્રાવકા વડે ધર્મનું જે આરાધન થાય છે, તપશ્ચર્યાં વગેરે કરાય છે અને ઉપસર્ગ વગેરે સહન કરવામાં આવે છે, તે સઘળાં પણ નિરક મને છે. તેથી વ્યંજનમાં કંઇ પણ ફેરફાર ન કરતાં તેને મૂળ સ્વરૂપમાં જ રાખવા અને તેના ઉચ્ચાર પણ શુદ્ધ કરવા.
વ્યંજનાથી શબ્દ અને છે. એ શબ્દમાં કાઈ પણ સ્થળે કાનેા, માત્રા, મીંડી કે વરડૂ વધારી દેવાથી કે ઘટાડી દેવાથી તેના અર્થમાં મેટું પિરવત ન થઈ જાય છે. જેમકે-મન-માન ( કાનાના વધારા ). વાર-વર ( કાનાને ઘટાડા ). ખર-ખેર ( માત્રાના વધારા ). કેલિકલિ ( માત્રાનો ઘટાડો ). કટક કટક ( મીંડીના વધારા ). મં—મદ ( મીંડીનેા ઘટાડા ). નર– નીર ( દીઇના વધારા ). પીર-પર ( દીધઈના ઘટાડા ). મલમૂલ ( દીર્ઘ ઊનેા વધારા ). ફૂલ-લ (દીર્ઘ ઊના ઘટાડા ). ઉચ્ચારમાં ફેર પડવાથી સકલનું શકલ સંભળાય છે, તેમાં સકલને અથ ખ' થાય છે અને શકલના અર્થ ટૂકડા થાય છે, એટલે મૂળ હેતુથી તદ્ન ઉલટો જ અર્થ નીકળે છે. તેથી સૂત્રના પ્રત્યેક અક્ષરના ઉચ્ચાર ખરાખર શુદ્ધ કરવા.
(૭) અશુદ્ધિ
જેમ વ્યંજનશુદ્ધિ જરૂરની છે, તેમ અશુદ્ધિ પણ જરૂરની છે. જો અથ માં પરિવર્તન કરવામાં આવે તે મૂળ
