________________
ધર્મબોધ-ગ્રંથમાળા .: ૪૮ :
: પુષ એમ કરતાં વાત વધી પડી અને શેઠને મિજાજ કાબૂમાં રહ્યો નહિ, એટલે તેમણે પાસે પડેલી પરાળ [ ખાયણ– ખાંડવાનું સાધન ] ઉપાડીને તેના માથામાં મારી કે તેના રામ રમી ગયા. હે શેઠ! તે સુંદરી જ્ઞાનની વિરાધના કરવાથી તારે ત્યાં પુત્રીરૂપે ઉત્પન્ન થઈ છે. ખરેખર ! " विराधयन्ति ये ज्ञानं, मनसा ते भवान्तरे ।
ધુ શૂન્યમનસો કર્યા, વિપરિવર્તતા ” “જેઓ મન વડે જ્ઞાનની વિરાધના કરે છે, તેઓ ભવાંતરમાં શૂન્ય મનવાળા અને વિવેક રહિત થાય છે.”
" विराधयन्ति ये ज्ञानं, वचसापि हि दुर्धियः । मूकत्वमुखरोगित्व-दोषास्तेषामसंशयम् ॥"
જે દુષ્ટ બુદ્ધિવાળાઓ વચન વડે પણ જ્ઞાનની વિરાધના કરે છે તેઓને નક્કી મૂંગાપણું તથા મુખનું રોગીપણું વગેરે
થાય છે.” " विराधयन्ति ये ज्ञानं, कायेनायत्नवर्तिना।
दुष्टकुष्टादिरोगाः स्युस्तेषां देहे विगर्हिते ॥"
જેઓ જ્યણ રહિત કાયા વડે જ્ઞાનની વિરાધના કરે છે, તેઓના નિંદનીય શરીરમાં કોઢ વગેરે દુષ્ટ રેગો થાય છે.”
" मनोवाकाययोगैर्ये ज्ञानस्याशातनां सदा । कुर्वते मूढमतयः कारयति परानपि ॥ तेषां परभवे पुत्र-कलत्रसुहृदां क्षयः । બનાવનારા, તથાવિવાધિસંખરા ! ”
