________________
આસુ :
: ૪૭ :
જ્ઞાનાપાસના
નથી, માટે તમારી પાઠશાળાએ પધારેા ને ફરી અહીં આવવાની તસ્દી લેશે નહિ. '
પડ્યાજી પાછા ફર્યાં. તે વખતે હેકરાં પ્રણામ કરવાને બદલે લક્કડની જેમ અક્કડ ઊભા રહ્યા અને પેાતાના વિદ્યાગુરુના ચાળા પાડવા લાગ્યા, છતાં સુંદરીએ તેમને વાર્યાં નહિ.
પછી સુંદરીએ કરાંઓને ભણવા માટેનાં પાટી, લેખણુ, ખડિયાં, પુસ્તક-પાનાં જે કંઇ સાધના હતાં તેને ખાળી મૂક્યાં. પાટી ખડિયા લેખણ, માળી કીધાં રાખ; શને વિદ્યા નવિ ચે, યમ કરહાને દ્રાખ.
છોકરાએ અનુક્રમે મોટા થયા પણ તેઓ અભણુ હાવાથી કાઇએ તેમને કન્યા આપી નહિ, તેમજ કન્યાએ પણ અભણુ હાવાથી કાઈ તેમના હાથ પકડવાને તૈયાર થયું નહિ, ત્યારે શેઠે ચીડાઈ ને સુંદરીને કહ્યુ... કે- હું પાપિણી ! તેં આ પુત્રને અભણુ રાખ્યા, તેનું પરિણામ જો. કેઇ તેમને કન્યા આપતું નથી. ’ એટલે સુંદરીએ સામે જવાબ આપતાં કહ્યું કે- આપ તેવા એટા, એમાં મારા વાંક શુ છે ?
•
આ જાતના ઉદ્ધૃત જવાખથી શેઠને ક્રોધ આન્યા એટલે તેણે કહ્યું કે
"
રે રે પાપિણી ! સાપિણી ! સામા એલ ન ખાલ ! તેના જવાબ સુંદરીએ તેવી જ ભાષામાં આપ્યુંઃ ' તારા ખાપ પાપી હશે, તારી મા પાપી હશે, મને પાપી શાને કહા છે ?”
