________________
તા. ૧૦-૬-૧૯૬૫ ]
“જો, રણછેડ ! માડીઅવળી વાત કરવાના વધુ સમય નથી. આવેલી તક જે જતી કરે છે તે મૂરખ છે.”
'એટલે તુ શું કહેવા માંગે છે ?”
જૈન ડાયજેસ
લાગ મળે ત્યારે હાથ હું આ ‘ગાર્ડન’ ની આજુબાજુ ભિખારીના વેશમાં હેાઉં છુ. મુદ્દામાલ પહેાંચતે કરી જવે. ત્રણ ભાગ તારા ને એક ભાગ મારે...
મારવેલ.
પેલા
મને
પછી
.
'કસ્તુર ! આવું મારાથી નહીં...”
“પાછે. ધર્માત્માની બૃહુ પૂંછડી ન થતા. આવા ને આવા રહીશ તા આખા અવતાર વતરામાં ને વૈતરામાં જશે. કદી ખે પાંદડાં ભેગાં નહીં થાય.”
બહાર આવ્યા. છૂટા પડતાં પેલે ગુરુમંત્ર યાદ કરી
તેણે કહ્યું :
રણછેડને હવે રા જવાબ આપવા તેની ગતાગમ ન પડી. તે તે કસ્તુર સામે જોઈ રહ્યો
“ ચાલ હવે, તારે પાછું મા થશે.” તેઓ ઊભા થયા. ગાર્ડન ક
<
કરી કસ્તુરે આપ્યું.
‘દીનુભાઈ વકીલ તે ઘણું કમાય છે, વ્યા, લાગ મળે તે હાથ મારા ભુલતે નહીં, સમન્યા? આવેલી તક જતી ન કરવી..."
કસ્તુરની એ સલાહ રણદાસને
ગયા
હતી, રાજુને નહીં. જેલમાં પહેલાં જે રહેડ હતા તે જેલમાંથી બહાર નીકળ્યા પછી રહ્યો ન હતા એથી જ આજનુ એકાંત તેને અસલ થઇ પડયું. આખા બંગલામાં વળ તે એટલેા હતેા. બાર વાગ્યા સુધીમાં ફાઈ પાછું આવનાર હતું નહીં. કબાટ ખુલ્લા રહ્યો હતો !
તે ઊભે! થા, બાટ પાસે આવ્યા; ધીમેથી તેણે કબાટ ઊંઘાડયા. ઘરેણાંના ડખ્ખા ઊંઘાડે! પડયા હતા. પાંસે પૈસાનું પાકીટ હતું. ખાનામાં એક બાજુ દસ દસ રૂપિયાની મેટાની થાકી પડી હતી.
[ ૪૯
“રણછેડ ! શું વિચારે છે? હાથ લંબાવ.”
“ના..ના... ટ્યુબ્રેડ તે સાફ થઇ ગયા. ફરી કયારના કાઢી નાખ્યા. ફરી પાછા સ્વચ્છ ઓરડામાં કચરા નાંખવે ?”
‘“રણછેડ ! આવેલી તકને જે જતી કરે છે તે મૂર્ખ છૅ.”
‘રાજુ ! નિમ ળાબહેનના વિશ્વાસને જખમ ન કર.”
“રણછેડ ત્રણુ ભાગ તારા ને
એક ભાગ...”
r રાજુ! એ ત્રણ
સમાન છે!”
ભાગ ઝેર
