Bhavna Srushti

Author(s): Dhirajlal Tokarshi Shah
Publisher: Muktikamal Mohan Granthmala

Page 9

ધબાધoથમાળા છુવાદ કરવામાં મૈન, (૬) સર્વની સાથે મધુર વચનવાળે વાણવ્યવહાર અને (૭) આત્મતત્વની ભાવના. " ભાવ વિના મુમુક્ષુઓના મને રથ ફળતા નથી; તેથી જ ભાવની મહત્તા છે, ભાવની અગત્ય છે, ભાવની આવશ્યકતા છે. શાસ્ત્રકાર મહર્ષિઓ જણાવે છે કે, માત્ર ભાવનાબળ વડે જ જીર્ણ શેઠ મેક્ષના અધિકારી થયા, તે આ રીતે
જીણું શેઠની ભાવના વિશાલા નગરીમાં જિનદત્ત નામને એક શ્રાવક હતું, જે વૈભવમાં હીન થવાથી જ શેના નામથી ઓળખાતું હતું. તે એક વખત નગરીની બહાર આવેલા ઉદ્યાનમાં ગયે, ત્યારે કાચોત્સર્ગમાં રહેલા શ્રમણ ભગવાન મહાવીરને જોઈ અત્યંત પ્રસન્ન થયા અને તેમને વિનયપૂર્વક વંદન કરીને વિચારવા લાગ્યું કે, “અહે! દીનદયાળુ પરમકૃપાળુ ત્રિલોકના નાથ કાયોત્સર્ગમાં ઊભા છે, તે આવતી કાલે મારે ઘેર પારણું કરે તે સારું.”
બીજે દિવસે જીર્ણ શેઠે તે ઉદ્યાનમાં આવીને જોયું તે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર ગઈ કાલની જેમ જ કાયોત્સર્ગમાં ઊભા છે, એટલે તેણે પરમ ભાલ્લાસથી આમંત્રણ કર્યું? “ભગવન્! ભિક્ષા માટે કાલે મારે ત્યાં પધારજો.” પરંતુ ત્રીજે દિવસે પણ એમ જ બન્યું, ચોથે દિવસે પણ એમ જ બન્યું અને પાંચમે દિવસે પણ એમ જ બન્યું. એમ કરતાં ચોમાસું પૂર્ણ થયું, પણ શેઠના ભાવમાં જરાયે ઓટ આવી