________________
સરસુ' :
:
ભાવનાસૃષ્ટિ
નહિ. છેલ્લે દિવસે પણ તેણે એ જ ભાવાલ્લાસથી આમ ત્રણ કર્યું": - ભગવન્ ! ભિક્ષા માટે કાલે મારે ત્યાં પધારજો !”
પારણાના સમય થયે એટલે જીણુ શેઠ પ્રભુના આગમનની રાહ જોતા ખારામાં ઊભા રહ્યા અને વિચારવા લાગ્યા કે, · અહા ! મારા કેવા પુણ્યાય કે જગતના બંધુ, જગતના નાથ, જગતના તારણહાર ભિક્ષા માટે મારે ત્યાં પધારશે અને તેમને નિર્દોષ ભિક્ષા આપીને હું કૃતાર્થ થઈશ. ખરેખર ! હું ધન્ય છું! હુ કૃતપુણ્ય છું ! હું કૃતાર્થ છું!!!'
શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે શેઠને ત્યાંથી ગ્રહણ કરી, પંચદિવ્યેા પ્રકટ કર્યાં. ધ્રુવ દુભિના અવાજ ભગવાને પારણું અન્ય
6
પરંતુ ઘટના જુદી જ મની. પારણાની ભિક્ષા અભિનવ( પૂરણ ) એટલે તેની ખુશાલીમાં દેવાએ ત્યાં અને દેવદુદુભિ ગડગડવા લાગી. આ કાને પડતાં જીણુ શેઠ સમજી ગયા કે કાઈ ને ત્યાં—અભિનવ શેઠને ત્યાં કર્યું, એટલે તે ખિન્ન થઈ ને વિચાર કરવા લાગ્યા કે, · ખરેખર ! હું મ་દભાગ્ય છું ! પુણ્યહીન છું !! સર્વથા પુણ્યરહિત છું!!! નહિ તેા પ્રભુને પારણુ' કરાવવાનું સદ્ભાગ્ય મને કેમ ન સાંપડે ? ખરા ભાગ્યશાળી પુણ્યશાળી અભિનવ શેઠ છે કે જેને ઘેર પ્રભુએ પારણું કર્યું. ' પરંતુ શાસ્ત્રકાર મહર્ષિએ કહે છે કે, ખરા ભાગ્યશાળી અભિનવ શેઠ નહિ પણું જીણુ શેઠ જ હતા, કારણ કે જે ભાવના તેનામાં હતી, તે અભિનવ શેઠમાં ન હતી. તેણે તે માત્ર આપચારિક રીતે જ ભિક્ષા આપી હતી, તેથી ખરા લાભ-ધર્મલાભ જીણુ શેઠને મળ્યા કે જેના પ્રભાવથી
