________________
ધ આધ-ચ થમાળા
: ૪૬ ઃ
પુષ્પ :
એળે ગયા હતા. કાઈ પણ ઉપચાર તેમના દર્દને–તેમની પીડાને અશમાત્ર ઓછી કરી શક્યા ન હતા. સ્નેહીઓ અને સબંધીઓ તેમની આ પીડા દ્વીનભાવે નિહાળી રહ્યા હતા, પ્રાણવલ્લભા ગણાતી પત્નીએ નિરાશ વદને તેમની મુખમુદ્રા સામું તાકી રહી હતી. એવામાં મેાટી રાણીને મલગિરિનુ ચંદન યાદ આવ્યું અને તે ઘસીને મહારાજાનાં અંગે લગાડતાં તેમને કંઇક શાંતિ થઈ, એટલે બધી રાણીએ ચંદન ઘસવા લાગી ગઈ. જેમ જેમ તે ચંદનના લેપ મહારાજાને શરીરે થતા ગયા, તેમ તેમ તેમને શાંતિના અનુભવ થવા લાગ્યા અને આંખા નિદ્રાથી ઘેરાવા લાગી, પણ ચંદન ઘસી રહેલા સેંકડો હાથનાં કાંકણાએ મચાવેલા ચાર તેમાં ખલેલ કરી રહ્યો હતા, તેથી નિદ્રા બિલકુલ આવી નહિ.
આ વાત માટી રાણીના લક્ષમાં તરત જ આવી ગઈ, એટલે તેણે બીજી રાણીઓને સંજ્ઞાથી સૂચના કરી કે હાથમાં માત્ર એક જ કંકણુ રાખીને ચંદન ઘસેા, જેથી થાય નહિ.
અવાજ
એ સૂચનાના તરત જ અમલ થયેા, એટલે વાતાવરણ નિરવ થયું, શાંત થયું, તે વખતે મહારાજા નમિએ મેટી રાણીને પ્રશ્ન કર્યા: ‘ દેવી ! ચંદુન ઘસવાનું કામ ચાલુ છે કે બંધ થયુ?? ‘રાણીએ કહ્યું ’ મહારાજ ! ચંદન ઘસવાનું કામ ચાલુ છે.
'
9
મિરાજે કહ્યુંઃ · તે આ
C
પડ્યો?’
અવાજ એકાએક બંધ કેમ
