________________
સમુ :
: ૨૧ :
ભાવનાહિ
પણ કુટિમાં રહીશ તે શું બગડી જવાનું છે ? તું મણિ, મુક્તા અને સુવર્ણનાં અલંકારા નહિ પહેરે તે તારી શેાલામાં શી ખામી આવવાની છે ? ખરી શાલા તેા શીલની જ છે, તે તું ધારણ કર. વળી તું હંમેશાં સેવામીઠાઈ નહિ ખાતાં સા અને સાત્ત્વિક આહાર લઈશ તે પણ શરીરનું પાષણ જરૂર થશે, માટે સઘળા આડંબર છોડી દે અને સાદાઈને ધારણ કર. સાદાઇમાં જે સુખ છે, તે શ્રીમંતાઈમાં નથી. એ તે પારકા ભાણે માટા લાડવે દેખાય એટલું જ, જો પ્રસંગ મળે અને કાઈ શ્રીમંતના હૃદયની ભીતરમાં પેસી શકે તે તને જણાશે કે તેના હૃદયમાં અસંતષની આગ કેવા અને કેટલા પ્રમાણમાં ભભૂકી રહી છે; માટે તુ' શ્રીમંત થવાના માહ છેાડી દે અને શ્રીમ’ત–ધમ વંત થવાનું ધ્યેય નક્કી કર. એમાં જ તારું' હિત છે, એમાં જ તારું કલ્યાણુ છે.
જીવન ક્ષણભંગુર છે. આયુષ્ય ક્યારે પૂરું થશે તે જાણી શકાતું નથી. મૃત્યુ ગમે ત્યારે અને ગમે તે પ્રકારે આવીને ઊભું રહેવાનુ એ નિશ્ચિત છે. જેઆ ધરતીને ધ્રુજાવતા હતા, દુનિયાને ઢાલાવતા હતા અને અપૂર્વ રિદ્ધિસિદ્ધિના સ્વામી હતા તે રણબંકા અને નરબંકા પણુ ચાલ્યા ગયા તે પામર પ્રાણીની વિસાત શી ? વિદ્યાધરા અને કલાધરા, સાધુએ અને સા, મહાત્માઓ અને મુનિએ કાઈ પણ મૃત્યુને રાકી શકયું નથી, તે સામાન્ય મનુષ્યનું શું ગજું કે તે મૃત્યુને પાછું ઠેલી શકે ? છતાં માહથી મૂઢ બનેલા મનુષ્ય મૃત્યુને પાછું ઠેલવાની ચેષ્ટા કરે છે!
એક શજરાણી કહે છેઃ
6
