________________
તેરમું : : ૭ :
ભાવનાસૃષ્ટિ - આ જ એક પ્રસંગ હતું કે જ્યારે એક રથકાર (સુથાર) તે અરણ્યમાં લાકડાં કાપવા માટે આવ્યું હતું અને એક તોતીંગ વૃક્ષની ડાળી કાપી રહ્યો હતો, પરંતુ મધ્યાહ્ન થતાં તે કામ છેડીને પિતાની પાસેનું ભાતું વાપરવા બેસતે હતા કે પેલું હરણ બલભદ્ર મુનિને તેની પાસે લઈ આવ્યું.
બરાબર ભેજન સમયે સાધુમહાત્માને ભિક્ષા માટે પધારેલા જોઈને રથકારના અંતરમાં ભાવને ઉલ્લાસ થયે. એટલે તે વિચાર કરવા લાગ્યું“કે ભાગ્યશાળી કે આવા અરણ્યમાં સંતપુરુષનાં દર્શન થયાં અને તેમને નિર્દોષ ભિક્ષા આપી શકું તે સુયોગ પણ સાંપડી ગયે! ખરેખર હું ધન્ય છું! હું કૃતાર્થ છું !!” પછી તેણે વિનયપૂર્વક હાથ જોડીને બલભદમુનિને વિનંતિ કરીઃ “પ્રો! આમાંથી કંઈક પણ ગ્રહણ કરીને મને કૃતાર્થ કરે.”
આ વખતે પિલા હરણને એ અધ્યવસાય ઉત્પન્ન થયે કે, “હું જે આ રથકારના જે મનુષ્ય હોત તો કેવું સારું થાત? તે એક ક્રિયાપાત્ર-ચારિત્રવાન મુનિને દાન દઈ રહ્યો છે, તેવું દાન હું પણ ખૂબ ઉમંગથી દેત. ખરેખર ! આ રથકાર ધન્ય છે કે જે સુપાત્ર દાન આપવાને ભાગ્યશાળી થયે છે !'
હવે બનવાકાળ કે તે વખતે જ પવનને એક જબ્બર ઝપાટે આવ્યું અને અરધી કપાયેલી ડાળી મોટા અવાજ સાથે તે ત્રણેય જણ ઉપર તૂટી પડી, તેથી બલભદ્ર મુનિ, પેલો રથકાર અને પેલું હરણ એ ત્રણે જણ પિતાનું આયુષ્ય પૂર્ણ કરીને કાળધર્મને પામ્યા અને બ્રહ્મ નામના પાંચમા દેવ
