________________
प्रथम प्रकाश.
| ԱՍ
आथी ते जगपामीने देशांतर चाट्यो गयो. फरतो फरतो ताम्रलिप्ती नगरीने विषे रहेता विनयंधर नामना एक शेउने घेर नोकर रह्यो. जे दिवसे ते रह्यो, तेज दिवसे ते शेग्नुं घर अग्निथी बक्षीने जस्म थइ गयु. एथी शेने तेने श्वाननी जेम घरनी बाहेर काढी मुक्यो. 'हवे शुं करवं ?' एम मूढ बनी ते पोताना कर्मने निदवा लाग्यो. कडं डे के
“कम्मं कुणंति सवसा, तस्सुदयंमिय परव्वसा हुंति। मुखं सह सवसो निवस परवसो तत्तो" ॥१॥
"जे जीवो स्ववश थइने कर्म करे , तेओने परवश थइने कर्म जोगववा पमे जे. पण स्ववशे जे सुःख जोगवे , ते परवश पमता नथी." १
ते पठी पोतानु लाग्य बीजे स्थळे हशे, अर्बु धारी ते समुज्जना तीर ऊपर गयो. अने तेज दिवसे एक वहाणमां बेटो. त्यां रहेला धनावह नामना एक खलासीनी साये ते सुखे छीपांतरमां आवी पोहोच्या. आ वखते ते हृदयमां फुलाइ गयो अने विचार करवा लाग्यो के, 'हवे मारा जाग्यनो उदय थयो, कारण के, हुं बेठा उतां आ वाहाण नांग्यु नहीं के बुझयुं नहीं. अथवा मारा दुर्दैवतुं कृत्य हमणा मने विसर। गयु. हवे क्वतो वखते मने ए दुर्दैवस्मरण न थाओ." आ प्रकारे चिंतवी ते पागो वसतां वाहाण पर चमयो. दुर्दैवे जेम दंमयी पात्र नांगे तेम ते वहाणने नांगी नांख्युं. तेनासो कटका थइ गया. ते वखते निःपुण्यक एक पाटोआने वागी महाकष्टे करी केटलेक दिवसे समुनने कांठे
आव्या. त्यां आवेला एक गामना गकोरने त्यां सेवक थइने रह्यो. ते गकोरना शत्रु नीलो ते गाम नपर धाम पामी, अने 'आ गकोरनो पुत्र डे' एम धारी निःपुण्यकने बांधी पोतानी पन्त्रीमा ला गया. तेज दिवसे बीजी पब्लीना पति प्रावी ते पनीनो नाश कर्यो. आयो पेला नीलोए 'आ कोई अनागोओ छे' एवं मानी निःपुण्यकने पोतानी पनीमाथी बाहेर काढी मुक्यो.
___ एवी रीते ते निःपुण्यकन नुपद्रवोनो हेतु होवाथी बोजा हजारो काणेथी काढी मुकवामां आव्यो हतो अने तेथी तेणे अनेक जातना सुःखो जोगव्या हता.
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
