Atmprabodh

Author(s): Jinlabhsuri, Zaverchand Bhaichand Shah
Publisher: Atmanand Jain Sabha

Page 435

चतुर्थ प्रकाश.
३ए३ जैनानासो कहे डे के, “ जिनपूजाने विषे उ कायना आरंजनो संनव तेथी श्रावकोए तेनुं आचरण केम कराय ?" तेना उत्तरमां कहेवायूँ के, जैनधमनुं अनेकांतपणुं होवाथी सम्यक्त्त्ववंत पुरुषोने तेवा एकांतपक्षनो आग्रह होतो नथी; कारण के, श्री ज्ञाताधर्मकथा-बग अंगने विषेत्रण झानवाळा श्री मबिनाथ जिनेश्वरे पोताना उ मित्रोने प्रतिबोध करवा माटे सुवर्णनी पुतलीमां निरंतर कवळनो प्रक्षेप कयों ने तथा सुबुद्धि मंत्रीए पोताना स्वामीने प्रतिबोधवा माटे एक खाश्ना जलनु परावर्तन करावेलुं . तेम वली आगमने विषे घणा हाथी, घोडा, रथ अने पायदा प्रमुख परिवार सहित कुर्णिकादिक राजाओए आचरेन जिनवंदनादि महोत्सव स्थाने स्थाने सांभळवामां आवे . ए कार्योमा घणी हिंसा थवानो संजव बे, परंतु ते लाजनुं कारण होवाथी तेनी गणना हिंसामा करेली नथी पण ते बाजनुं कारण , एम समजवानुं छे.
आ कारणथी एम निश्चय थयो के, श्री जिनाझाने आश्री, सम्यक् यतनाए करी अने नक्तिए करी उत्तम क्रिया करवामां हिंसानो कोइ पण दोष नथी. " ज्यां हिंसा त्यां जिनाझा नथी.” एम जे कहे , तेने माटे एटझुंज कहेवार्नु के, जो एम होय तो साधुओने प्रतिक्रमण अने विहारादिकने विष पण जिनाझा न होवी जोइए. कारण के, तेने विषे पण हिंसानो संजव बे; माटे श्रुत व्यवहार एवो के, जे नाजने माटे निर्दोष परिणामवझे यतना पूर्वक प्रवर्तन ने तेवा प्रसंगे तेवा प्रकारनो कमबंध नथी. या वात श्रीनगवतीजीना अढारमा शतकना
आठमा उद्देशमां विवेचन करी समजावी छे ते विस्तारथी जाणी लेवी. ते प्रसंगमां दर्शाव्युं ने के, जावितात्मा अनगार युगमात्र दृष्टिवडे जोइ जोइ गमन करतां तेना पग नीचे कुलिग (कुकमा ) आदिकनुं बच्चु मरण पामे तोपण तेमने हिंसाना परिणामनो अनाव होवाथी इरियावही पमिक्कमवानी क्रिया होय डे परंतु सांपरायिकी क्रिया होती नथी विगेरे ते अधिकारमांज .
वली जे पूजामां पुष्पारंज देखाय , ते उपचारिक , परंतु उत्तम सद् जावे करी ते आरंभनो परिहार थाय बे, तेमज जेम मुनिओने नदी उतरती व. खते जन्न उपर करुणाना परिणाम होय जे, तेम श्रावकोने जिन पूजामां पुष्पादिक उपर करुणाना परिणाम होय छे. एवी रीते हिंसानुबंधी क्लिष्ट परिणामना अभावे
१ गाडांनी धूसरी जेटला प्रमाणवाळी.
૫૦
Jain Education Intemational