________________
तृतीय प्रकाश.
३७२
रोहिणी नामे एक स्त्रीना उदरथी रौहिणेय नामे पुत्र थयो हतो. ते पण पितानी जेम घणोज घातकी थयो हतो.
एक वखते लोहखुर मरण पथारीए पड्यो, एटले तेणे पोताना पुत्र रौहियने बोलावीने को, " वत्स, जो तुं तारुं हित इछतो हो तो मारी शिक्षासांजळ - “जे या त्रण गढ देखाय बे तेमां महावीर नामे एक महात्मा बे, तेश्रो कोमल वचन बोले बे, ते वचन उत्तरकाले दारुण होवाथी तारे कदिपण सांजळवा नहीं. " आ प्रमाणे शीखामण आपी ते लोहखर चोरे पोताना प्राणनो त्याग कर दीघो. ते पछी रौहिणेय ते पिताना वचनने संचारतो नित्य चोरी करतो हतो.
एक वखते श्रीवीर परमात्मा ते स्थले समोसर्या. देवताओ ते स्थले समवसरण रच्युं. ते वखते भव्य जीवोने धर्मनी देशना आपवानो मनुए आरंभ कर्यो - ते वखते चोर रौहिणेय राजगृह नगरमां चोरी करवा जतां ते समवसरएनी पासे आवी चढ्यो. ते वखते तेने याद आव्युं के, जो हुं या मार्गे जा तो वीरभगवान्नी वाणी संजलाइ जशे अने अहिं जवानो वीजो मार्ग बे नहीं. हवे शंकर ? अथवा एवो खेद करवाथी सर्यु. हुं कानमां आंगली वाल्यो जाजं. पछी ते कानमां ांगली नांखी उतावले पगले चाल्यो; तेवामां तेनापगमां कांटो वाग्यो. एटले ते आगळ एक मगलं नरवाने पण समर्थ थयो नहीं. पी कानमांथी एक ांगली जुदी कर तेवमे कांटो काढवा लाग्यो, तेवामां अंतरना शब्यने शोधनारी अने देवस्वरूपने वर्णन करनारी श्री वीरमजुनी वा
नांखीने
तेना कानमां या प्रमाणे सांभळवामां आवी
" अणिमिस नया मणकज्ज सादणा पुप्फदाम अमिलाणा । चनरंगुले भूमिं न च्छविंति सुरा जिला विंति " ॥ १ ॥
जेमना नेत्रो मींचाता नथी, जे मनथी चिंतित एवा कार्यना करनारा बें, जेमनी पुष्पमाला करमाती नथी ने जेओ भूमिथी चार आंगळ उंचा रबे, एवा देवताओ होय छे, " १
आ प्रमाणे जिनेश्वरे कहां ते रौहिणेय चोरना सांभळवामां आव्युं त काल तेणे चिंतन्युं के, अरे ! मारा सांजळवामां घणुं यावी युंग्राम कही
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
