Atmprabodh

Author(s): Jinlabhsuri, Zaverchand Bhaichand Shah
Publisher: Atmanand Jain Sabha

Page 414

३७२
श्री आत्मप्रबोध.
चिंतातुर थतो ते चोर कांटो काढी पाछो कानमा आंगळी नांखतो ते राजगृह नगरमां चाब्यो गयो अने त्या पोतानी श्या प्रमाणे चोरी करी पाछो पर्वतनी गुफामां पेशी गयो. परंतु पेली जे मनुनी वाणी तेणे सांनळी सीधी , तेने माटे ते निरंतर चित्तमां खेद पाम्या करतो हतो. ते हमेशां गुप्त रीते राजगृही नगरीने खंटया करतो अने लोकोने रंजामतो हतो.
चोरनी पीमाथी कंटाली गयेला लोकोए राजा श्रेणिकनी आगळ फरीआद करी अने पोताना दुःखो निवेदन का राजाए मधुर वचनोथी लोकोने आश्वासन आप्यु. पठी तेणे कोटवालने बोलावीने कडं, " कोटवाल, तमे आखा नगरने हेरान करनारा चोरने पकमी लोकोनी रक्षा केम करता नथी ? कोटवाले कह्यु, “राजन्, रौहिणेय, नामे एक चोर थयो छे, पण ते घणी मुस्केली वमे पकडाय तेवो , तेने पकमवा माटे अमे घणा जपायो योजीए बीए, पण ते पकमातो नथी; महाराजा, जो आप पोते तबारद बनो तो वखते पकमाशे. " कोटवालना आ वचनो सांभळी राजा श्रेणिक पोताना पुत्र अने प्रधान अजयकुमारनी सामे जोयु. एटले अजयकुमार अंजलि जोमी बोल्यो--" पिताजी, हुं सात दिवसनी अंदर ते चोरने पकमी लावोश. जो सात दिवसनी अंदर तेम न बने तो तमारे मने ते चोरनी जेम शिक्षा करवी. " अजयकुमारे आवी नारे प्रतिज्ञा करी; ते सांजली सर्व सभा अने राजा आश्चर्य पामो गया.
परी अजयकुमारे भारे प्रयत्नथी ते चोरनी शोध करवा मांडी, पण कोइरीते ते चोरनो पत्तो लाग्यो नहीं. एवी रीते 3 दिवस वीती जवा लाग्या.
ठे दिवसे संध्याकाले लोकोना कोलाहलने शांत करी ते गढनी बाहेर केटलाएक सुनटोने तणे गोठवी दीधा. पेलो रौहिणेय चोर केटलाएक अपशुकनोए तेने अटकाव्यो छतां पण ते कर्मने वशः थइ नगरीमां चोर करवाने पेगे; जेवामां तेणे कोइ धनवान्ना घरनुं खातर पामवा मांडयुं, तेवामां पगी लोकोए मली एक मोटी हांक मारी तेने त्रास पमाडयो, तेथी ते त्यांथी नाशी नगरीना किया उपर आव्यो. तेने चंचो चमो किया उपरथी बाहेर पडतो सुन्नटोए पकमी लीधो. प्रातःकाले सुभटोए तेने अजयकुमारने सोंपी दीधो. अजयकुमार तेने राजा पासे लइ गयो. चोरेला घव्य साथे पकमेला ते चोरने जोइ राजाए पुग्यु, तुं कोण ? चोर वोढ्यो “ राजन्, हुं शालिग्रामनो रहेवासी अने उगचं नामे राजाने जमे