________________
तृतीय प्रकाश.
३७३
भरनारो खेत बुं. हुं मारुं कांइक काम करी रात्रे मारा गाम तरफ जतो हतो तेवामां तमारा सुनटोए मने बीहराव्यो, एटले कीलो ठेकी बाहेर पमतां सुनटोएमने चोर जाणी कमी लीधो. हे मुझ विद्यचण राजा, विचार करो. जो हुं चोर होतो मने खुशीथी शिक्षा आपो; अने जो मने मारवाथी अजयकुमार जीवे तो तेम करो. " तेना यावां वचन सांगळी राजाए दृढ बंधनथी बोकाव्या पछी तेनी खात्री करवाने माटे पोताना सेवकाने शालिग्राममां मोकल्या. रौहिणेय चोर एटलोबधो लुच्चो हतो के, ते प्रथमथी शालिग्रामना लोकोनी साथै संकेत करी राख्यो हतो ने तेमनी साथै ते चोरे ठराव करेलो के, तेणे कदि पण शाबिग्राममां चोरी करवी नहीं अने ते गामने मदद आपवी; आथी ते लोको तेनी सर्व वात मान्य करता हता. राजा श्रेणिकना सुनटोए शालिग्राममां आवी त्यांना लोकोने पुक्युंके, या गाममां कोइ दुर्गचंम नामे खेत रहे बे ? ते गामना लोक के जेओ तेना संकेत प्रमाणे वर्त्तनारा हता, तेयो बोल्या, – “हा, ते खरी बात बे. दुर्गचं आ गामनो रहेवासी बे ते गइ काले नगर तरफ गयो बे, ते हजु सुधी आव्यो नथी; अमे सर्वे तेनो वृत्तांत जाणवाने आतुर थ रहेला बीए. "
"
ते लोकांना या वचनो सांजळी ते सुनटोए श्रेणिक राजाने ते वृत्तांत जणाव्यो, ते वखते राजा विचार्य के “ आहा ! आ केवी बात कहेवाय ? अ जयकुमार मृत्युना जयथी सरल हृदयना एक गाममी आने चोर ठरावे बे. राजाना मुखना चेहेरा उपरथी अजयकुमार समजी गयो ने तत्काल तेणे विचार्य के, या चोरनुं कां पण कपट बे, ते कोइपण रीते खुल्लुं कर जोइए. ग्राम विचारतां ते चतुर प्रधानना हृदयमां बुद्धि स्फुरी घ्यावी. ते एक देव विमान जेवो सुंदर मेहेल रचाव्यो. ते मेहेलनी अंदर सात भूमिकाओ रची. अनेक प्रकारना चंदरखाने मोती योना तोरणोथी तेने अलंकृत कर्यो. रंजासमान स्वरूपवाली देवतुल्य स्वरूपवाला पुरुषो तेमां स्थापित कर्या. पछी अजयकुमारे पेला रौहिणेय चोरने बोलावीने कयुं. “ भाइ, मारा जेवा मूर्ख माणसने धिकार हो. तमे तो कोइ नक्ति करवा लायक पुरुष बो. तमोने में अतिशय हेरान कर्या. ते क्षमा करो. हवें एकवार आ मारा मेहेलमां आवो, जेथी हुं त्यां तमारी जक्ति क मारा अपराध दूर करूं.
46
19
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
