Atmprabodh

Author(s): Jinlabhsuri, Zaverchand Bhaichand Shah
Publisher: Atmanand Jain Sabha

Page 392

३५०
श्री आत्मप्रबोध. न प्राप्त थशे." साधुओए कयु, “ अमे कोश्नी पासे जता नथी, जेओ अमारी पासे आवे तेमने अमे अमारी नृत्य कला बतावीए बीए." लोकोए प्रश्न कर्यो." जो तमे राजानी पासे नहीं जाओ तो जोजन क्याथी करशो ? " त्यारे साधुओ बोब्या-" अमे जोजन करता नथी." आ सांनळी लोको विस्मय पाम गया पठी ज्यारे. साधुओ पडिलेहणा तथा प्रतिक्रमण करता, त्यारे केटलाएक स्रोको आवी तेमने पुरवा लाग्या के “ तमे आ शुं करो डो" साधुओ बोल्या, " अमे आ नृत्य संबंधी परिश्रम करीए बीए." ते सांनळी लोको पोताने स्थाने चाख्या गया. लोकोना मुखथी वृत्तांत नगरमा फेलायो. ते राजाना सांभळवामां आव्यो ते सांजळो विस्मय पामेलो राजा तेमनुं स्वरूप जोवाने माटे उद्यानमा आव्यो. तेणे आवी साधुओने पुग्युं, “तमे कोण बो? क्याथी अने शा प्रयोजनने माटे तमे अहीं आव्या डो?" आचार्ये कहा, “ अमे नट बीए. तमोने अमारी कला देखामवाने दूरथी आव्या जीए." राजाए का, त्यारे तमारं नृत्य मने बतावो-“ साधुओ बोट्या-" देवानुप्रिय, जे संगीत कलामां निपुण होय, तेनी आगळ अमे नाटक करीए बीए." त्यारे राजाए कह्यु, “ मारो पुत्र दृढरय ए सर्व जाणे ." गुरु बोट्या-" तेमने अहीं सत्वर बोलावो. " आ उपरथी राजाए राजकुमार दृढरथने बोलावा एक पुरुषने मोकल्यो. ते पुरुष राजकुमारने तेमवा गयो. राजकुमार पालखीमां बेशीने त्यां आव्यो. तेणे आवी साधुओने का, “ तमे संगीत शास्त्रमा कुशल हो तो प्रथम संगीतना जेदो बोलो, " ते वखते आचार्य श्रुतना बाथी संगीतना बधा भेदो कुमारनी आगळ कही संभलाव्या ते सांजळी कुमार अत्यंत विस्मय पामी गयो अने मनमा चितववा लाग्यो के, " अहो ! आ तो संगीत शास्त्रमा प्रवीण लागे . आना जेवो बीजो कोइ नटाचार्य नथी, माटे तेनी नृत्यकला हमणाज जोइए." आ प्रमाणे चीतवी तेणे साधुने आ प्रमाणे कडं,-" नटो, तमे नृत्य करो, जेथी तमारी नृत्यकलानी परीक्षा करी शकाय. त्यारे आचार्ये कह्यु के, प्रथम नत्यना उपकरणो मंगावो. त्यारे कुमारे पोताना माणसो मोकली नृत्यना सर्व उपकरणो मंगाव्यां ते पड़ी आचार्ये वादिननो ध्वनि करतां पेहेला मधुर स्वरे करी तेवा प्रकारनो भालाप को. जे सांजळी सर्व श्रोताओ चमत्कार पामो गया. अने जेम चित्रमा श्रालेखेला होय, तेम स्तब्ध थइ गया