________________
२१४. श्रुतज्ञानाराधनाच्च केवलज्ञानमपि सुलभं ।
અર્થ – શ્રુતજ્ઞાનની આરાધનાથી કેવળજ્ઞાન પણ સુલભ બને છે. २१५. हार्द बहुमानेनैव हि गुरवो देवादयश्च तुष्यन्ति ।
અર્થ – હાર્દિક બહુમાનથીજ ગુરુદેવો અને દેવો પ્રસન્ન થાય છે. २१६. प्रतिपन्न निर्वाहस्यैव महतामुचितत्वात् । प्रतिपन्नस्य निर्वाहो, महतामिह लक्षणम् ।
અર્થ – (જે કોઈ વ્રત નિયમનો સ્વીકાર ક્યોં તેનો નિર્વાહ (पासन) प्राशना लोगे पए। वो भेखे.)
२१७. न तु एकस्य दोषदर्शन मात्रेण सर्वेषां तदाशङका कर्तुं युक्ता ।
અર્થ – કોઈ એકાદ વ્યક્તિમાં દોષ જોવા માત્રથી બધા માટે દોષની શંકા કરવી ઉચિત નથી.
२१८. मंत्रदेवताराधनादावपि हि फलस्य निस्संदेहत्वे एव फलप्राप्तिः न तु सन्देहे ।
અર્થ – (‘ફળ મળશે કે નહિ' આવી શંકા કરવાથી મંત્ર પણ ફળતો નથી)
२१९. यथा यथा निरीहत्वं, महत्त्वं हि तथा तथा । અર્થ – જેમ જેમ નિઃસ્પૃહતા તેમ તેમ મહત્ત્વ વધારે. २२०. उनोदरिका च प्रत्यहं तपोरूपत्वात् । અર્થ – ઉનોદરી કરવી તે નિત્ય તપરૂપ છે.
२२१. निर्जरा करणे बाह्यात् श्रेष्ठमाभ्यंतरन्तरं तपः । અર્થ – કર્મની નિર્જરા (નાશ) કરવામાં બાહ્યતપ કરતાં અત્યંત તપ શ્રેષ્ઠ છે.
૨૨૩
