________________
રચાયેલા છે અને તેના કર્તા તરીકે તેઓ મહાવીર સ્વામી પછીના ગૌતમ, સુધર્મા, જંબુસ્વામી અને ભદ્રબાહુને તેઓ સ્વીકારતા નથી.
ઈ. સ. પહેલી શતાબ્દીની આસપાસના સમયમાં અચેલત્વના પ્રશ્ન પર જૈન પરંપરામાં બે પંથ પડી ગયા અને આગમ સંબંધી માન્યતામાં પણ મતભેદ ઉભા થયા. મૂળ આગમોને તેઓ વિછિન્ન થયેલું ગણે છે, આમ છતાં તેમનાં ગ્રંથોમાં પ્રાચીન આગમોનો ઉલ્લેખ જરૂર મળે છે.
શ્વેતાંબરીય નંદીસૂત્રમાં આગમોની સંખ્યામાં બાર ઉપાંગોનો ઉલ્લેખ નથી તેમ દિગંબરો ઉપાંગોની આગમોમાં ગણતા નથી. શ્વેતાંબરો દ્વાદશાંગ આગમોને ગણધકૃત ગણે છે અને તેની ભાષા અર્ધમાગધી માને છે.
જ્યારે અંગપ્રવિષ્યના બાર ગ્રંથો છે. આચારાંગ, સૂત્રકૃતાંગ, સ્થાનાંગ, સમવાયાંગ વ્યાખ્યા પ્રજ્ઞપ્તિ જ્ઞાતા ધર્મ કથાઓ, ઉપાસકદશાઓ, અંતકૃતદશાંગ, અનુત્તરોપપાતિક દશાંગ, પ્રર્શ્વ વ્યાકરણ, વિપાક સૂત્ર અને દૃષ્ટિવાદ દ્રષ્ટિવાદના પાંચ ભેદ ગણે છે. પરિકર્મ, સૂત્ર, પ્રથમાનુયોગપૂર્વગત, ચૂલિકા, તે પરિકર્મના પાંચ ભેદ ગણે છે, ચંદ્રપ્રજ્ઞપ્તિ, સૂર્યપ્રજ્ઞપ્તિ, જંબુદ્દિપપ્રજ્ઞપ્તિ, પિસાગર પ્રજ્ઞપ્તિ, વ્યાખ્યા પ્રજ્ઞપ્તિ, તથા ત્રેરાશિકવાદનો ઉલ્લેખ છે. નિયતિવાદ, વિજ્ઞાનવાદ, શબ્દવાદ, પ્રધાનવાદ, દ્રવ્યવાદ, અને પુરુષવાદનું વર્ણન છે. પ્રથમાનુયોગમાં પુરાણોનો, ઉપદેશ છે. પૂવગત અધિકારમાં ઉત્પાદ, વ્યય અને ધ્રૌવ્યનું કથન છે. તેની સંખ્યા ચૌદ છે. ચૂલિકાના જલગતા,
૩૫૭
