________________
( २९० ) तृप्तस्तत्पिशितेन सत्वरमसौ तेनैव यातः पथा लोकः पश्यतु दैवमेव हि नृणां वृद्धौ क्षये कारणम् __भावार्थ-जेनी आशा भग्न थयेल छे, करंडीयामां जेनुं शरीर पीडाय छे अने क्षुधाथी जेनी इंद्रियो ग्लानि पामेल छे एवा सर्पना मुखमा रात्रे उदर विवर करीने पोते पड्यो. तेना मांसथी ते सर्प तृप्त थयो अने तेज मार्गे पेलो सर्प सत्वर बहार चाल्यो गयो. माटे हे लोको ! तमे जुओ के माणसोनी वृद्धि (समृद्धि) अने क्षयमां दैवज मुख्य कारण छे. १७
भमा हि शाखा न विलंबनीया भनेषु चित्तेषु कुतः प्रपंचः । गंतव्यमन्यत्र विचक्षणेन पूर्णा मही सुंदर सुंदरेति ॥१८॥ __ भावार्थ-भग्न शाखार्नु अवलंबन न करवू. ज्यां चित्तज भग्न होय, त्यां कोई पण कार्यनी विचारणा क्यांथी होई शके ? माटे हे सुंदरी ! आ पृथ्वी सुंदर अने पूर्ण छे, तो अन्यत्र जq योग्य छे. १८